به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

نظیری نیشابوری

نظیری نیشابوریرباعی هاشمارهٔ ۲۲: از خود تا خود به سوی جانانان راهست

1260عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

از خود تا خود به سوی جانانان راهست
این راه بسی مشکل و خوش کوتاهست
از دور مسافتی که تا نزدیکست
این غافل قرب خویش و آن آگاهست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۱: بی چیزی احتیاج از کوی منست 2شمارهٔ ۲۲: از خود تا خود به سوی جانانان راهست 3شمارهٔ ۲۳: گر با غم دل خوشیم غمخوار خوشست 4شمارهٔ ۲۴: گلبرگ چو گونه های الوانت نیست 5شمارهٔ ۲۵: بنوازیدم به زخمه طاعت اینست 6شمارهٔ ۲۶: این جا نه خطا عیب و نه طاعت هنرست 7شمارهٔ ۲۷: هردم که نه با توام برآید مرضیست 8شمارهٔ ۲۸: هر روز مه تمام نقصان ز دهست 9شمارهٔ ۲۹: دل خنده به غنچه کرد خندیدن داشت 10شمارهٔ ۳۰: یک بلبل خوش نوا و صد انجمن است 11شمارهٔ ۳۱: دارم چشمی که قلزم وارونست 12شمارهٔ ۳۲: ذرات دو کون را ز هم بیشی نیست 13شمارهٔ ۳۳: شمعی که فروزان نشود کوکب ماست 14شمارهٔ ۳۴: دایم به رهت در دو چشمم بازست 15شمارهٔ ۳۵: آن کیست که بازم ز بت کیش آورد 16شمارهٔ ۳۶: طی املم به جهد و پرواز نشد 17شمارهٔ ۳۷: شب مست ز خانقه برونم بردند 18شمارهٔ ۳۸: گر دست تو بحر نیست چون می جوشد 19شمارهٔ ۳۹: ارباب زمانه آفت دل باشند 20شمارهٔ ۴۰: هر کز سر کجروی به درگاه آید 21شمارهٔ ۴۱: از سعی زمانه کار من نفزاید 22شمارهٔ ۴۲: نی باده عز و جاه مستم دارد 23شمارهٔ ۴۳: دی غافلم آن مایه دین پیش آمد 24شمارهٔ ۴۴: تا باغ به دست باغبان خواهد بود 25شمارهٔ ۴۵: صد فکر اثر ز طاعتم بردارد 26شمارهٔ ۴۶: حالی دارم که دیده نادیده شود 27شمارهٔ ۴۷: طوفان شد و سبزه ام به آبی نرسد 28شمارهٔ ۴۸: نی حوصله ام که جرعه مستم دارد 29شمارهٔ ۴۹: سیلاب سرشگ آبرو می ریزد 30شمارهٔ ۵۰: صبحست و خروش بلبلان می آید 31شمارهٔ ۵۱: آشفته مجلس تو جا نشناسد 32شمارهٔ ۵۲: اهلی ز میان سنگ بیرون آید 33شمارهٔ ۵۳: در قرب به صد بلان قرین باید بود 34شمارهٔ ۵۴: یادم به کنایت جگرسوز کند 35شمارهٔ ۵۵: مرسوم رهی که فقر ازان خاسته شد 36شمارهٔ ۵۶: آن عیش که جمله عیش ها راست کلید 37شمارهٔ ۵۷: فردا که نه دوزخ نه شقی خواهد ماند 38شمارهٔ ۵۸: جستم ز بلا بلا پناهم دادند 39شمارهٔ ۵۹: تا سایه خامه ات به حرفم افتاد 40شمارهٔ ۶۰: نی طعم می است تا دگرگون گردد 41شمارهٔ ۶۱: هر محنت و غم که سر به جانت دادند 42شمارهٔ ۶۲: تو هیچ بدی که جسم و جانت دادند 43شمارهٔ ۶۳: قابل تویی از تاب و توانت دادند 44شمارهٔ ۶۴: گر دل به فریب نفست از پا برود 45شمارهٔ ۶۵: عاقل به حدیث نفس گمره نشود 46شمارهٔ ۶۶: شوخی که نگاه بر عذارش بندند 47شمارهٔ ۶۷: لعل تو ز طبله شهد بر گوشه کشید 48شمارهٔ ۶۸: از کاسه و کوزه جوی جیحون نشود 49شمارهٔ ۶۹: هرکس ز خودی و خودستایی گردید 50شمارهٔ ۷۰: هر دم عمل خیر تبه خواهم کرد 51شمارهٔ ۷۱: با موکب شه دل خرابی چه کند؟52شمارهٔ ۷۲: گوهر ز محیط راز می باید داد 53شمارهٔ ۷۳: گل طرف کلاه بر بناگوش افکند 54شمارهٔ ۷۴: رزقم همه از طبع گهر سنج آید 55شمارهٔ ۷۵: آن سو که منم فیض فرو می آید 56شمارهٔ ۷۶: بر تن مفزا که نفس سرکش گردد 57شمارهٔ ۷۷: من خام قمارم و حریفم استاد 58شمارهٔ ۷۸: تقدیر و ارادت به مرادت خیزند 59شمارهٔ ۷۹: رو جانب حق از همه سو باید بود 60شمارهٔ ۸۰: زین بیم که آورد طرب تفرقه بار 61شمارهٔ ۸۱: ای بلبل بی قرار غوغا بردار 62شمارهٔ ۸۲: برگیر نقاب و بختم از جا بردار 63شمارهٔ ۸۳: جان را به پذیره آی از جا بردار 64شمارهٔ ۸۴: هرگز نشود دار فنا جای قرار 65شمارهٔ ۸۵: از ضعف تنت رفته توان همه کس 66شمارهٔ ۸۶: عاشق که طریق عشق آموزندش 67شمارهٔ ۸۷: دم چند فروزی از سخن چینی خویش 68شمارهٔ ۸۸: صد ره شده ام به بیخ و بن جویی خویش 69شمارهٔ ۸۹: گلشن که بهار ساخته جانورش 70شمارهٔ ۹۰: از حسرت من حاصل دوران همه ذوق 71شمارهٔ ۹۱: یک قوم مسافر ز سرمایه خجل 72شمارهٔ ۹۲: می آمد و صد سپاه ناز از دنبال 73شمارهٔ ۹۳: دنباله دو خاطر خودرای خودم 74شمارهٔ ۹۴: یک معرکه خویش را به جایی نزدیم 75شمارهٔ ۹۵: اندر ره و بی ره همه جا گردیدیم 76شمارهٔ ۹۶: از کعبه به دیر باده کش می آرم 77شمارهٔ ۹۷: دامی ز نماز گرد خود بافته ام 78شمارهٔ ۹۸: یک چند پی امید می گردیدم 79شمارهٔ ۹۹: طبعی چو رخ حورسرشتان دارم 80شمارهٔ ۱۰۰: آتش خورم و زحمت جانان نشوم 81شمارهٔ ۱۰۱: چون طایر باد از قفس آزادیم 82شمارهٔ ۱۰۲: دل آرم و غم برو نما بستانم 83شمارهٔ ۱۰۳: گر دوری ازان طرف گلستان دارم 84شمارهٔ ۱۰۴: در کوی هوس خاک نشینم ایام 85شمارهٔ ۱۰۵: گاهی به نوای بی نوایان گردم 86شمارهٔ ۱۰۶: صد نعل درست واژگون آوردم 87شمارهٔ ۱۰۷: هرچند که روز بی نوایی دارم 88شمارهٔ ۱۰۸: نی بهر جهان نه بهر طاعت زادم 89شمارهٔ ۱۰۹: روزی که گرفت کاتب صنع قلم 90شمارهٔ ۱۱۰: ترک همه کس ز بی تمیزی کردیم 91شمارهٔ ۱۱۱: پر می بینم که بینوا می آیم 92شمارهٔ ۱۱۲: گر از مشهد اگر ز بلخ آمده ایم 93شمارهٔ ۱۱۳: گه بر سر فرمان تو جان افشانم 94شمارهٔ ۱۱۴: فرمان تو بشنوم به پرواز آیم 95شمارهٔ ۱۱۵: فرمان تو آمد و ز جا برجستم 96شمارهٔ ۱۱۶: بر خوان صلات تا به کی لقمه خام 97شمارهٔ ۱۱۷: کم جو که به قیمتست سرمایه من 98شمارهٔ ۱۱۸: از می لبش آتش تر آورد برون 99شمارهٔ ۱۱۹: عیسی نفسی غبارت از دم بفشان 100شمارهٔ ۱۲۰: بنمای رخ و شکفته رویم گردان 101شمارهٔ ۱۲۱: خود را به رکاب آشنایی برسان 102شمارهٔ ۱۲۲: خوش رست چمن رشته خارا برچین 103شمارهٔ ۱۲۳: فکری کنم و دهم سرانجام سخن 104شمارهٔ ۱۲۴: شب تا سحرم فسانه خوان غم او 105شمارهٔ ۱۲۵: ای فیض سپهر و نور اختر با تو 106شمارهٔ ۱۲۶: دل جز ز دو زلف پرخم و پیچ مجو 107شمارهٔ ۱۲۷: آویز به طره از خم و پیچ مگو 108شمارهٔ ۱۲۸: ذوق آمده رخت خوش دلی بر در نه 109شمارهٔ ۱۲۹: هرچند که جور بی محابا داری 110شمارهٔ ۱۳۰: بدگوییی خود کنم مگر یار شوی 111شمارهٔ ۱۳۱: گر در شب تیره تابیم نور شوی 112شمارهٔ ۱۳۲: ای دل ز سفر تحفه چه سوز آوردی 113شمارهٔ ۱۳۳: تا نگذری از قشر منقا نشوی 114شمارهٔ ۱۳۴: تا کی همه کوکنار آخر گزکی 115شمارهٔ ۱۳۵: یک دم دل شاد را به صد دم ندهی 116شمارهٔ ۱۳۶: از ابر به کشتزار بایسته تری 117شمارهٔ ۱۳۷: چندان که به حکمت گروی دورتری 118شمارهٔ ۱۳۸: هر سو به تن از زخم مهی کاسته ای 119شمارهٔ ۱۳۹: ای از تو صور نگار هرجا کوری 120شمارهٔ ۱۴۰: هان بلبل هان صفیر محکم ندهی 121شمارهٔ ۱۴۱: خوش بوست بس این زلف دو تا بر که ز ...

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ