به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

نظیری نیشابوری

نظیری نیشابوریرباعی هاشمارهٔ ۵۲: اهلی ز میان سنگ بیرون آید

1350عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

اهلی ز میان سنگ بیرون آید
وآنهم به هزار رنگ بیرون آید
یک ذره صفای دل اگر یافت شود
از زیر هزار زنگ بیرون آید

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵۱: آشفته مجلس تو جا نشناسد 2شمارهٔ ۵۲: اهلی ز میان سنگ بیرون آید 3شمارهٔ ۵۳: در قرب به صد بلان قرین باید بود 4شمارهٔ ۵۴: یادم به کنایت جگرسوز کند 5شمارهٔ ۵۵: مرسوم رهی که فقر ازان خاسته شد 6شمارهٔ ۵۶: آن عیش که جمله عیش ها راست کلید 7شمارهٔ ۵۷: فردا که نه دوزخ نه شقی خواهد ماند 8شمارهٔ ۵۸: جستم ز بلا بلا پناهم دادند 9شمارهٔ ۵۹: تا سایه خامه ات به حرفم افتاد 10شمارهٔ ۶۰: نی طعم می است تا دگرگون گردد 11شمارهٔ ۶۱: هر محنت و غم که سر به جانت دادند 12شمارهٔ ۶۲: تو هیچ بدی که جسم و جانت دادند 13شمارهٔ ۶۳: قابل تویی از تاب و توانت دادند 14شمارهٔ ۶۴: گر دل به فریب نفست از پا برود 15شمارهٔ ۶۵: عاقل به حدیث نفس گمره نشود 16شمارهٔ ۶۶: شوخی که نگاه بر عذارش بندند 17شمارهٔ ۶۷: لعل تو ز طبله شهد بر گوشه کشید 18شمارهٔ ۶۸: از کاسه و کوزه جوی جیحون نشود 19شمارهٔ ۶۹: هرکس ز خودی و خودستایی گردید 20شمارهٔ ۷۰: هر دم عمل خیر تبه خواهم کرد 21شمارهٔ ۷۱: با موکب شه دل خرابی چه کند؟22شمارهٔ ۷۲: گوهر ز محیط راز می باید داد 23شمارهٔ ۷۳: گل طرف کلاه بر بناگوش افکند 24شمارهٔ ۷۴: رزقم همه از طبع گهر سنج آید 25شمارهٔ ۷۵: آن سو که منم فیض فرو می آید 26شمارهٔ ۷۶: بر تن مفزا که نفس سرکش گردد 27شمارهٔ ۷۷: من خام قمارم و حریفم استاد 28شمارهٔ ۷۸: تقدیر و ارادت به مرادت خیزند 29شمارهٔ ۷۹: رو جانب حق از همه سو باید بود 30شمارهٔ ۸۰: زین بیم که آورد طرب تفرقه بار 31شمارهٔ ۸۱: ای بلبل بی قرار غوغا بردار 32شمارهٔ ۸۲: برگیر نقاب و بختم از جا بردار 33شمارهٔ ۸۳: جان را به پذیره آی از جا بردار 34شمارهٔ ۸۴: هرگز نشود دار فنا جای قرار 35شمارهٔ ۸۵: از ضعف تنت رفته توان همه کس 36شمارهٔ ۸۶: عاشق که طریق عشق آموزندش 37شمارهٔ ۸۷: دم چند فروزی از سخن چینی خویش 38شمارهٔ ۸۸: صد ره شده ام به بیخ و بن جویی خویش 39شمارهٔ ۸۹: گلشن که بهار ساخته جانورش 40شمارهٔ ۹۰: از حسرت من حاصل دوران همه ذوق 41شمارهٔ ۹۱: یک قوم مسافر ز سرمایه خجل 42شمارهٔ ۹۲: می آمد و صد سپاه ناز از دنبال 43شمارهٔ ۹۳: دنباله دو خاطر خودرای خودم 44شمارهٔ ۹۴: یک معرکه خویش را به جایی نزدیم 45شمارهٔ ۹۵: اندر ره و بی ره همه جا گردیدیم 46شمارهٔ ۹۶: از کعبه به دیر باده کش می آرم 47شمارهٔ ۹۷: دامی ز نماز گرد خود بافته ام 48شمارهٔ ۹۸: یک چند پی امید می گردیدم 49شمارهٔ ۹۹: طبعی چو رخ حورسرشتان دارم 50شمارهٔ ۱۰۰: آتش خورم و زحمت جانان نشوم 51شمارهٔ ۱۰۱: چون طایر باد از قفس آزادیم 52شمارهٔ ۱۰۲: دل آرم و غم برو نما بستانم 53شمارهٔ ۱۰۳: گر دوری ازان طرف گلستان دارم 54شمارهٔ ۱۰۴: در کوی هوس خاک نشینم ایام 55شمارهٔ ۱۰۵: گاهی به نوای بی نوایان گردم 56شمارهٔ ۱۰۶: صد نعل درست واژگون آوردم 57شمارهٔ ۱۰۷: هرچند که روز بی نوایی دارم 58شمارهٔ ۱۰۸: نی بهر جهان نه بهر طاعت زادم 59شمارهٔ ۱۰۹: روزی که گرفت کاتب صنع قلم 60شمارهٔ ۱۱۰: ترک همه کس ز بی تمیزی کردیم 61شمارهٔ ۱۱۱: پر می بینم که بینوا می آیم 62شمارهٔ ۱۱۲: گر از مشهد اگر ز بلخ آمده ایم 63شمارهٔ ۱۱۳: گه بر سر فرمان تو جان افشانم 64شمارهٔ ۱۱۴: فرمان تو بشنوم به پرواز آیم 65شمارهٔ ۱۱۵: فرمان تو آمد و ز جا برجستم 66شمارهٔ ۱۱۶: بر خوان صلات تا به کی لقمه خام 67شمارهٔ ۱۱۷: کم جو که به قیمتست سرمایه من 68شمارهٔ ۱۱۸: از می لبش آتش تر آورد برون 69شمارهٔ ۱۱۹: عیسی نفسی غبارت از دم بفشان 70شمارهٔ ۱۲۰: بنمای رخ و شکفته رویم گردان 71شمارهٔ ۱۲۱: خود را به رکاب آشنایی برسان 72شمارهٔ ۱۲۲: خوش رست چمن رشته خارا برچین 73شمارهٔ ۱۲۳: فکری کنم و دهم سرانجام سخن 74شمارهٔ ۱۲۴: شب تا سحرم فسانه خوان غم او 75شمارهٔ ۱۲۵: ای فیض سپهر و نور اختر با تو 76شمارهٔ ۱۲۶: دل جز ز دو زلف پرخم و پیچ مجو 77شمارهٔ ۱۲۷: آویز به طره از خم و پیچ مگو 78شمارهٔ ۱۲۸: ذوق آمده رخت خوش دلی بر در نه 79شمارهٔ ۱۲۹: هرچند که جور بی محابا داری 80شمارهٔ ۱۳۰: بدگوییی خود کنم مگر یار شوی 81شمارهٔ ۱۳۱: گر در شب تیره تابیم نور شوی 82شمارهٔ ۱۳۲: ای دل ز سفر تحفه چه سوز آوردی 83شمارهٔ ۱۳۳: تا نگذری از قشر منقا نشوی 84شمارهٔ ۱۳۴: تا کی همه کوکنار آخر گزکی 85شمارهٔ ۱۳۵: یک دم دل شاد را به صد دم ندهی 86شمارهٔ ۱۳۶: از ابر به کشتزار بایسته تری 87شمارهٔ ۱۳۷: چندان که به حکمت گروی دورتری 88شمارهٔ ۱۳۸: هر سو به تن از زخم مهی کاسته ای 89شمارهٔ ۱۳۹: ای از تو صور نگار هرجا کوری 90شمارهٔ ۱۴۰: هان بلبل هان صفیر محکم ندهی 91شمارهٔ ۱۴۱: خوش بوست بس این زلف دو تا بر که ز ...

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ