به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

نظیری نیشابوری

نظیری نیشابوریرباعی هاشمارهٔ ۴۳: دی غافلم آن مایه دین پیش آمد

1110عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دی غافلم آن مایه دین پیش آمد
قهرش به سیاست از کمین پیش آمد
با غمزه نگه رفت که صلح انگیزد
صد عقده اش از چین جبین پیش آمد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۴۲: نی باده عز و جاه مستم دارد 2شمارهٔ ۴۳: دی غافلم آن مایه دین پیش آمد 3شمارهٔ ۴۴: تا باغ به دست باغبان خواهد بود 4شمارهٔ ۴۵: صد فکر اثر ز طاعتم بردارد 5شمارهٔ ۴۶: حالی دارم که دیده نادیده شود 6شمارهٔ ۴۷: طوفان شد و سبزه ام به آبی نرسد 7شمارهٔ ۴۸: نی حوصله ام که جرعه مستم دارد 8شمارهٔ ۴۹: سیلاب سرشگ آبرو می ریزد 9شمارهٔ ۵۰: صبحست و خروش بلبلان می آید 10شمارهٔ ۵۱: آشفته مجلس تو جا نشناسد 11شمارهٔ ۵۲: اهلی ز میان سنگ بیرون آید 12شمارهٔ ۵۳: در قرب به صد بلان قرین باید بود 13شمارهٔ ۵۴: یادم به کنایت جگرسوز کند 14شمارهٔ ۵۵: مرسوم رهی که فقر ازان خاسته شد 15شمارهٔ ۵۶: آن عیش که جمله عیش ها راست کلید 16شمارهٔ ۵۷: فردا که نه دوزخ نه شقی خواهد ماند 17شمارهٔ ۵۸: جستم ز بلا بلا پناهم دادند 18شمارهٔ ۵۹: تا سایه خامه ات به حرفم افتاد 19شمارهٔ ۶۰: نی طعم می است تا دگرگون گردد 20شمارهٔ ۶۱: هر محنت و غم که سر به جانت دادند 21شمارهٔ ۶۲: تو هیچ بدی که جسم و جانت دادند 22شمارهٔ ۶۳: قابل تویی از تاب و توانت دادند 23شمارهٔ ۶۴: گر دل به فریب نفست از پا برود 24شمارهٔ ۶۵: عاقل به حدیث نفس گمره نشود 25شمارهٔ ۶۶: شوخی که نگاه بر عذارش بندند 26شمارهٔ ۶۷: لعل تو ز طبله شهد بر گوشه کشید 27شمارهٔ ۶۸: از کاسه و کوزه جوی جیحون نشود 28شمارهٔ ۶۹: هرکس ز خودی و خودستایی گردید 29شمارهٔ ۷۰: هر دم عمل خیر تبه خواهم کرد 30شمارهٔ ۷۱: با موکب شه دل خرابی چه کند؟31شمارهٔ ۷۲: گوهر ز محیط راز می باید داد 32شمارهٔ ۷۳: گل طرف کلاه بر بناگوش افکند 33شمارهٔ ۷۴: رزقم همه از طبع گهر سنج آید 34شمارهٔ ۷۵: آن سو که منم فیض فرو می آید 35شمارهٔ ۷۶: بر تن مفزا که نفس سرکش گردد 36شمارهٔ ۷۷: من خام قمارم و حریفم استاد 37شمارهٔ ۷۸: تقدیر و ارادت به مرادت خیزند 38شمارهٔ ۷۹: رو جانب حق از همه سو باید بود 39شمارهٔ ۸۰: زین بیم که آورد طرب تفرقه بار 40شمارهٔ ۸۱: ای بلبل بی قرار غوغا بردار 41شمارهٔ ۸۲: برگیر نقاب و بختم از جا بردار 42شمارهٔ ۸۳: جان را به پذیره آی از جا بردار 43شمارهٔ ۸۴: هرگز نشود دار فنا جای قرار 44شمارهٔ ۸۵: از ضعف تنت رفته توان همه کس 45شمارهٔ ۸۶: عاشق که طریق عشق آموزندش 46شمارهٔ ۸۷: دم چند فروزی از سخن چینی خویش 47شمارهٔ ۸۸: صد ره شده ام به بیخ و بن جویی خویش 48شمارهٔ ۸۹: گلشن که بهار ساخته جانورش 49شمارهٔ ۹۰: از حسرت من حاصل دوران همه ذوق 50شمارهٔ ۹۱: یک قوم مسافر ز سرمایه خجل 51شمارهٔ ۹۲: می آمد و صد سپاه ناز از دنبال 52شمارهٔ ۹۳: دنباله دو خاطر خودرای خودم 53شمارهٔ ۹۴: یک معرکه خویش را به جایی نزدیم 54شمارهٔ ۹۵: اندر ره و بی ره همه جا گردیدیم 55شمارهٔ ۹۶: از کعبه به دیر باده کش می آرم 56شمارهٔ ۹۷: دامی ز نماز گرد خود بافته ام 57شمارهٔ ۹۸: یک چند پی امید می گردیدم 58شمارهٔ ۹۹: طبعی چو رخ حورسرشتان دارم 59شمارهٔ ۱۰۰: آتش خورم و زحمت جانان نشوم 60شمارهٔ ۱۰۱: چون طایر باد از قفس آزادیم 61شمارهٔ ۱۰۲: دل آرم و غم برو نما بستانم 62شمارهٔ ۱۰۳: گر دوری ازان طرف گلستان دارم 63شمارهٔ ۱۰۴: در کوی هوس خاک نشینم ایام 64شمارهٔ ۱۰۵: گاهی به نوای بی نوایان گردم 65شمارهٔ ۱۰۶: صد نعل درست واژگون آوردم 66شمارهٔ ۱۰۷: هرچند که روز بی نوایی دارم 67شمارهٔ ۱۰۸: نی بهر جهان نه بهر طاعت زادم 68شمارهٔ ۱۰۹: روزی که گرفت کاتب صنع قلم 69شمارهٔ ۱۱۰: ترک همه کس ز بی تمیزی کردیم 70شمارهٔ ۱۱۱: پر می بینم که بینوا می آیم 71شمارهٔ ۱۱۲: گر از مشهد اگر ز بلخ آمده ایم 72شمارهٔ ۱۱۳: گه بر سر فرمان تو جان افشانم 73شمارهٔ ۱۱۴: فرمان تو بشنوم به پرواز آیم 74شمارهٔ ۱۱۵: فرمان تو آمد و ز جا برجستم 75شمارهٔ ۱۱۶: بر خوان صلات تا به کی لقمه خام 76شمارهٔ ۱۱۷: کم جو که به قیمتست سرمایه من 77شمارهٔ ۱۱۸: از می لبش آتش تر آورد برون 78شمارهٔ ۱۱۹: عیسی نفسی غبارت از دم بفشان 79شمارهٔ ۱۲۰: بنمای رخ و شکفته رویم گردان 80شمارهٔ ۱۲۱: خود را به رکاب آشنایی برسان 81شمارهٔ ۱۲۲: خوش رست چمن رشته خارا برچین 82شمارهٔ ۱۲۳: فکری کنم و دهم سرانجام سخن 83شمارهٔ ۱۲۴: شب تا سحرم فسانه خوان غم او 84شمارهٔ ۱۲۵: ای فیض سپهر و نور اختر با تو 85شمارهٔ ۱۲۶: دل جز ز دو زلف پرخم و پیچ مجو 86شمارهٔ ۱۲۷: آویز به طره از خم و پیچ مگو 87شمارهٔ ۱۲۸: ذوق آمده رخت خوش دلی بر در نه 88شمارهٔ ۱۲۹: هرچند که جور بی محابا داری 89شمارهٔ ۱۳۰: بدگوییی خود کنم مگر یار شوی 90شمارهٔ ۱۳۱: گر در شب تیره تابیم نور شوی 91شمارهٔ ۱۳۲: ای دل ز سفر تحفه چه سوز آوردی 92شمارهٔ ۱۳۳: تا نگذری از قشر منقا نشوی 93شمارهٔ ۱۳۴: تا کی همه کوکنار آخر گزکی 94شمارهٔ ۱۳۵: یک دم دل شاد را به صد دم ندهی 95شمارهٔ ۱۳۶: از ابر به کشتزار بایسته تری 96شمارهٔ ۱۳۷: چندان که به حکمت گروی دورتری 97شمارهٔ ۱۳۸: هر سو به تن از زخم مهی کاسته ای 98شمارهٔ ۱۳۹: ای از تو صور نگار هرجا کوری 99شمارهٔ ۱۴۰: هان بلبل هان صفیر محکم ندهی 100شمارهٔ ۱۴۱: خوش بوست بس این زلف دو تا بر که ز ...

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ