به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

نظیری نیشابوری

نظیری نیشابوریرباعی هاشمارهٔ ۳۱: دارم چشمی که قلزم وارونست

1430عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دارم چشمی که قلزم وارونست
خون گشته دلی که منبع جیحونست
این مردمک چشم جهان بین که مراست
تمثال سویدای دل پرخونست

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۳۰: یک بلبل خوش نوا و صد انجمن است 2شمارهٔ ۳۱: دارم چشمی که قلزم وارونست 3شمارهٔ ۳۲: ذرات دو کون را ز هم بیشی نیست 4شمارهٔ ۳۳: شمعی که فروزان نشود کوکب ماست 5شمارهٔ ۳۴: دایم به رهت در دو چشمم بازست 6شمارهٔ ۳۵: آن کیست که بازم ز بت کیش آورد 7شمارهٔ ۳۶: طی املم به جهد و پرواز نشد 8شمارهٔ ۳۷: شب مست ز خانقه برونم بردند 9شمارهٔ ۳۸: گر دست تو بحر نیست چون می جوشد 10شمارهٔ ۳۹: ارباب زمانه آفت دل باشند 11شمارهٔ ۴۰: هر کز سر کجروی به درگاه آید 12شمارهٔ ۴۱: از سعی زمانه کار من نفزاید 13شمارهٔ ۴۲: نی باده عز و جاه مستم دارد 14شمارهٔ ۴۳: دی غافلم آن مایه دین پیش آمد 15شمارهٔ ۴۴: تا باغ به دست باغبان خواهد بود 16شمارهٔ ۴۵: صد فکر اثر ز طاعتم بردارد 17شمارهٔ ۴۶: حالی دارم که دیده نادیده شود 18شمارهٔ ۴۷: طوفان شد و سبزه ام به آبی نرسد 19شمارهٔ ۴۸: نی حوصله ام که جرعه مستم دارد 20شمارهٔ ۴۹: سیلاب سرشگ آبرو می ریزد 21شمارهٔ ۵۰: صبحست و خروش بلبلان می آید 22شمارهٔ ۵۱: آشفته مجلس تو جا نشناسد 23شمارهٔ ۵۲: اهلی ز میان سنگ بیرون آید 24شمارهٔ ۵۳: در قرب به صد بلان قرین باید بود 25شمارهٔ ۵۴: یادم به کنایت جگرسوز کند 26شمارهٔ ۵۵: مرسوم رهی که فقر ازان خاسته شد 27شمارهٔ ۵۶: آن عیش که جمله عیش ها راست کلید 28شمارهٔ ۵۷: فردا که نه دوزخ نه شقی خواهد ماند 29شمارهٔ ۵۸: جستم ز بلا بلا پناهم دادند 30شمارهٔ ۵۹: تا سایه خامه ات به حرفم افتاد 31شمارهٔ ۶۰: نی طعم می است تا دگرگون گردد 32شمارهٔ ۶۱: هر محنت و غم که سر به جانت دادند 33شمارهٔ ۶۲: تو هیچ بدی که جسم و جانت دادند 34شمارهٔ ۶۳: قابل تویی از تاب و توانت دادند 35شمارهٔ ۶۴: گر دل به فریب نفست از پا برود 36شمارهٔ ۶۵: عاقل به حدیث نفس گمره نشود 37شمارهٔ ۶۶: شوخی که نگاه بر عذارش بندند 38شمارهٔ ۶۷: لعل تو ز طبله شهد بر گوشه کشید 39شمارهٔ ۶۸: از کاسه و کوزه جوی جیحون نشود 40شمارهٔ ۶۹: هرکس ز خودی و خودستایی گردید 41شمارهٔ ۷۰: هر دم عمل خیر تبه خواهم کرد 42شمارهٔ ۷۱: با موکب شه دل خرابی چه کند؟43شمارهٔ ۷۲: گوهر ز محیط راز می باید داد 44شمارهٔ ۷۳: گل طرف کلاه بر بناگوش افکند 45شمارهٔ ۷۴: رزقم همه از طبع گهر سنج آید 46شمارهٔ ۷۵: آن سو که منم فیض فرو می آید 47شمارهٔ ۷۶: بر تن مفزا که نفس سرکش گردد 48شمارهٔ ۷۷: من خام قمارم و حریفم استاد 49شمارهٔ ۷۸: تقدیر و ارادت به مرادت خیزند 50شمارهٔ ۷۹: رو جانب حق از همه سو باید بود 51شمارهٔ ۸۰: زین بیم که آورد طرب تفرقه بار 52شمارهٔ ۸۱: ای بلبل بی قرار غوغا بردار 53شمارهٔ ۸۲: برگیر نقاب و بختم از جا بردار 54شمارهٔ ۸۳: جان را به پذیره آی از جا بردار 55شمارهٔ ۸۴: هرگز نشود دار فنا جای قرار 56شمارهٔ ۸۵: از ضعف تنت رفته توان همه کس 57شمارهٔ ۸۶: عاشق که طریق عشق آموزندش 58شمارهٔ ۸۷: دم چند فروزی از سخن چینی خویش 59شمارهٔ ۸۸: صد ره شده ام به بیخ و بن جویی خویش 60شمارهٔ ۸۹: گلشن که بهار ساخته جانورش 61شمارهٔ ۹۰: از حسرت من حاصل دوران همه ذوق 62شمارهٔ ۹۱: یک قوم مسافر ز سرمایه خجل 63شمارهٔ ۹۲: می آمد و صد سپاه ناز از دنبال 64شمارهٔ ۹۳: دنباله دو خاطر خودرای خودم 65شمارهٔ ۹۴: یک معرکه خویش را به جایی نزدیم 66شمارهٔ ۹۵: اندر ره و بی ره همه جا گردیدیم 67شمارهٔ ۹۶: از کعبه به دیر باده کش می آرم 68شمارهٔ ۹۷: دامی ز نماز گرد خود بافته ام 69شمارهٔ ۹۸: یک چند پی امید می گردیدم 70شمارهٔ ۹۹: طبعی چو رخ حورسرشتان دارم 71شمارهٔ ۱۰۰: آتش خورم و زحمت جانان نشوم 72شمارهٔ ۱۰۱: چون طایر باد از قفس آزادیم 73شمارهٔ ۱۰۲: دل آرم و غم برو نما بستانم 74شمارهٔ ۱۰۳: گر دوری ازان طرف گلستان دارم 75شمارهٔ ۱۰۴: در کوی هوس خاک نشینم ایام 76شمارهٔ ۱۰۵: گاهی به نوای بی نوایان گردم 77شمارهٔ ۱۰۶: صد نعل درست واژگون آوردم 78شمارهٔ ۱۰۷: هرچند که روز بی نوایی دارم 79شمارهٔ ۱۰۸: نی بهر جهان نه بهر طاعت زادم 80شمارهٔ ۱۰۹: روزی که گرفت کاتب صنع قلم 81شمارهٔ ۱۱۰: ترک همه کس ز بی تمیزی کردیم 82شمارهٔ ۱۱۱: پر می بینم که بینوا می آیم 83شمارهٔ ۱۱۲: گر از مشهد اگر ز بلخ آمده ایم 84شمارهٔ ۱۱۳: گه بر سر فرمان تو جان افشانم 85شمارهٔ ۱۱۴: فرمان تو بشنوم به پرواز آیم 86شمارهٔ ۱۱۵: فرمان تو آمد و ز جا برجستم 87شمارهٔ ۱۱۶: بر خوان صلات تا به کی لقمه خام 88شمارهٔ ۱۱۷: کم جو که به قیمتست سرمایه من 89شمارهٔ ۱۱۸: از می لبش آتش تر آورد برون 90شمارهٔ ۱۱۹: عیسی نفسی غبارت از دم بفشان 91شمارهٔ ۱۲۰: بنمای رخ و شکفته رویم گردان 92شمارهٔ ۱۲۱: خود را به رکاب آشنایی برسان 93شمارهٔ ۱۲۲: خوش رست چمن رشته خارا برچین 94شمارهٔ ۱۲۳: فکری کنم و دهم سرانجام سخن 95شمارهٔ ۱۲۴: شب تا سحرم فسانه خوان غم او 96شمارهٔ ۱۲۵: ای فیض سپهر و نور اختر با تو 97شمارهٔ ۱۲۶: دل جز ز دو زلف پرخم و پیچ مجو 98شمارهٔ ۱۲۷: آویز به طره از خم و پیچ مگو 99شمارهٔ ۱۲۸: ذوق آمده رخت خوش دلی بر در نه 100شمارهٔ ۱۲۹: هرچند که جور بی محابا داری 101شمارهٔ ۱۳۰: بدگوییی خود کنم مگر یار شوی 102شمارهٔ ۱۳۱: گر در شب تیره تابیم نور شوی 103شمارهٔ ۱۳۲: ای دل ز سفر تحفه چه سوز آوردی 104شمارهٔ ۱۳۳: تا نگذری از قشر منقا نشوی 105شمارهٔ ۱۳۴: تا کی همه کوکنار آخر گزکی 106شمارهٔ ۱۳۵: یک دم دل شاد را به صد دم ندهی 107شمارهٔ ۱۳۶: از ابر به کشتزار بایسته تری 108شمارهٔ ۱۳۷: چندان که به حکمت گروی دورتری 109شمارهٔ ۱۳۸: هر سو به تن از زخم مهی کاسته ای 110شمارهٔ ۱۳۹: ای از تو صور نگار هرجا کوری 111شمارهٔ ۱۴۰: هان بلبل هان صفیر محکم ندهی 112شمارهٔ ۱۴۱: خوش بوست بس این زلف دو تا بر که ز ...

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ