تو گر سرد چندین بگوئی نشاید

ور آزار دلها بجوئی نشاید

بران کو کهین دوستدار تو باشد

بهر دم بپائی بپوئی نشاید

گهی دوستی گاه دشمن ندانی

که این ده دلی و دوروئی نشاید

ز تو این جفا بر دل عاشق تو

اگر خود همه جان اوئی نشاید

چه سنگین دلی کز چنین گونه مارا

جگر میخوری و نگوئی نشاید

تو ایدل از و خون بخون چند شوئی

اگر دست از وی بشوئی نشاید؟