درین ره ای خضر از خار پا نمی میری
ترا گمان که ز آب بقا نمی میری
زمانه راستی ام یاد داد و گفت چو خضر
به دست تا بودت این عصا نمی میری
چو در محیط تعلق نمردی ای درویش
ز موج بی خطر بوریا نمی میری
ز جام عشق اگر آب زندگی نوشی
چو شعله در دهن اژدها نمی میری
چنین که زهر به کار تو استخوانم کرد
به حیرتم که چرا ای هما نمی میری
به بحر عشق چه کار است ای نهنگ ترا
به مرگ خویش چو ماهی چرا نمی میری
ستمکشان همه از جورت ای فلک مردند
تو از برای چه ای بی وفا نمی میری
به درد عشق چو نبضم مسیح دید سلیم
به خنده گفت مرا مرحبا نمی میری