باز جهان خرم و خوب ایستاد
مرد زمستان و بهاران بزاد
*****
ز ابر سیه‌روی سمن‌بوی راد
گیتی گردید چو دارالقرار
*****
کبکان بر کوه به تک خاستند
بلبلکان زیر و ستا خواستند
*****
فاختگان همبر بنشاستند
نای‌زنان بر سر شاخ چنار
*****
وز بر این در فرو ریختند
*****
نقش و تماثیل برانگیختند
از دل خاک و دو رخ کوهسار
*****
سرخ گلان یاقوت اندوختند
*****
سروبنان جامعهٔ نو دوختند
زین سو و زان سو به لب جویبار
*****
زاغان گلزار بپرداختند
*****
بیدلکان جان و روان باختند
با ترکان چگل و قندهار
*****
باز جهان خرم و خوش یافتیم
دل ز غم هجران بشکافتیم
*****
خوبتر از بوقلمون یافتیم
بوقلمونیها درنوبهار
*****
دشت به یاقوت‌تر انباشتیم
*****
باز به هر گوشه برافراشتیم
شاخ گل و نسترن آبدار
*****
خوید دمید از دو بناگوش مشت
گل به مل و مل به گل اندر سرشت
*****
باد سحرگاهی اردیبهشت
کرد گل و گوهر بر ما نثار
*****
صحرا گویی که خورنق شده‌ست
سوسن چون دیبه ازرق شده‌ست
*****
بادهٔ خوشبوی مروق شده‌ست
پاکتر از آب و قویتر ز نار
*****
مرغ نبینی که چه خواند همی
دوست نبینی چه ستاند همی
*****
باغ بتان را بنشاند همی
بر سمن و نسترن و لاله‌زار
*****
بر تنش از شعر شعاری کنم
*****
وینهمه را زود نثاری کنم
پیش امیرالامرا بختیار
*****
بار خدایی که به توفیق بخت
و آخر کارش بدهد تاج و تخت
******
اندک اندک سر شاخ درخت
عالی گردد به میان مرغزار
*****
قطب همه شرق و همه غرب کرد
بسکه شد و با ملکان حرب کرد
*****
از لطف و آن سخن چرب کرد
خلق جهان طالبش و دوستدار
*****
هست بر آن قالب و بالای او
*****
صورت او و رخ زیبای او
هست چنان ماه دو پنج و چهار
*****
بسته وفا دامن در دامنش
*****
خلق ندانم به سخن گفتنش
در همه گیتی ز صغار و کبار
*****
بویا چون مشک زکی بینمش
گاه جوانمردی و گاه وقار
*****
دولت او سعد ابد پرورد
*****
بختش هر روز همی‌آورد
قافلهٔ نعمت را بر قطار
*****
تا زن بدمهر بود جنگجوی
*****
تا زبر سرو کند گفتگوی
بلبل خوشگوی به آواز زار
*****
رایش هر زنگ زداینده باد
*****
درد رونده طرب آینده باد
ملکت او را به حق کردگار