تکه ۲

مرد باید که جگر سوخته چندان بودا

نه همانا که چنین مرد فراوان بودا

تکه ۳

کار چون بسته شود بگشایدا

وز پس هر غم طرب افزایدا

تکه ۴

خداوندا بگردانی بلا را

ز آفتها نگه داری تو ما را

تکه ۵

به حق هر دو گیسوی محمد

زبون گردان زبردستان ما را

تکه ۶

نسیما جانب بستان گذر کن

بگو آن نازنین شمشاد ما را

به تشریف قدوم خود زمانی

مشرف کن خراب آباد ما را

تکه ۷

چون مرا دیدی تو او را دیده‌ای

چون ورا دیدی تو دیدی مر مرا

تکه ۸

گر من این دوستی تو ببرم تا لب گور

بزنم نعره ولیکن ز تو بینم هنرا