از هجوم اشک بر دریا گذر داریم ما

ریشه ی نخل امید از چشم تر داریم ما

بس که باشد جنس ما را گرمی بازار غم

گوئیا دکانی از سنگ شرر داریم ما

رهروان عشق را زاد دگر در کار نیست

توشه ای در راهش از خون جگر داریم ما

ساز قانون محبت را نباشد زیر و بم

در طریق عشق دائم پا ز سر داریم ما

دوش در بزم ادب بودیم سرمست از طرب

کز خمار باده اکنون درد سر داریم ما

دیده ی ما از غبار سرمه دامنگیر شد

توتیا از خاک پایش در نظر داریم ما

غنچه سان جمعیت دل ها ز دلبر داشتیم

دلبر ما رفت از دل،کی خبر داریم ما؟

آن قدر آماده ی شهد معانی کرده ایم

بند در بند سخن از نیشکر داریم ما

کفر باشد در سلوک عشق،عیب عاشقان

کی ز تیر طعنه ی زاهد حذر داریم ما؟

طغرل آسان کی بود غواصی بحر سخن

سر به جیب فکر از بهر گهر داریم ما