زهت کویت بَرَد رونق گلزار را

شهره ی حسنت دَرَد پرده ی اسرار را

زخم فراق تو را هیچ به غیر اجل

چاره نباشد دگر بنده ی ناچار را

بیند اگر برهمن طره ی شبرنگ تو

از خم زلفت کند حلقه ی زنار را

نغمه ی شوقت کند پرده ی مضراب غم

از بم و زیر جنون،زیر و بم تار را

مسند کوی توراست رتبه ی اورنگ جم

کرد قضا قسمتم سایه ی دیوار را

مردنم از رشک به باد صبا گر کند

محرم خاک درت دیده ی اغیار را

باد تو را آفرین طغرل رنگین سخن

بلبل گویا تویی گلشن اشعار را