یاد ایامی که سوی ما خرامی داشتی

با کف از میخانه ی الطاف،جامی داشتی

از بهار عارضت نظاره ام می چید گل

چون نگه در خانه ی چشمم مقامی داشتی

انجمن آرای بزم ما حدیث وصل بود

حیف گفتاری که زان شکر به کامی داشتی

از طریق و شیوه ی عهد و وفا گشتی برون

با مروت ! بین خوبان گر چه نامی داشتی

مژده و پیغام قاصد بود انفاس مسیح

از لب جانبخش با ما گر پیامی داشتی

خاص بود مر عام را و عام بود مر خاص را

از نوازش ها که لطف خاص و عامی داشتی

کلبه ی ما طغرل از خورشید پرتو می زند

سوی این کاشانه گویا سیر بامی داشتی