خدا را هرچه  زیبایی به کف بود

ترا دید و ترا گفت و ترا داد

سفیدی را به دو روی صباهی

سیاهی را به دو چشم سیاه داد

مجسم کرد ادا و عشو ناز

پی سوز رسا قد رسا داد

شراب و شهدش از جنت پذیرفت

به لب های تو ازبهر دوا داد

ملایک را اگر حس سخن بود

گرفت و با زبان جانفزا داد

غرور آموخت شام مژه ها را

مرا بی صبریی باد صبا داد

بگفتم با دلت: رحم دلم کن

بگفتا عاشقی: درس جفا بود

نگاهت را بگفتم: این چه راز است

بگفتا: این همه با من خدا داد

همه ناز و همه نازش ترا داد

همه درد و همه نالش مرا داد

******

Худоро ҳар чӣ зебоӣ ба каф буд

Туро диду туро гуфту туро дод

Сафедиро ба ду рӯи сабоҳӣ

Сиёҳиро ба ду чашми сиё дод

Муҷассам кард адову ишваю ноз

Пайи сӯзи расо қадди расо дод

Шаробу шаҳдаш аз ҷаннат пазируфт

Ба лабҳои ту аз баҳри даво дод

Малоикро агар ҳусни сухан буд

Гирифту бо забони ҷонфазо дод

Ғурур омӯхт шоми мижжаҳоро

Маро бесабрии боди садо дод

Бигуфтам бо дилат: «Раҳми дилам кун!»

Бигуфто: «Ошиқӣ дарси ҷафо дод!»

Нигоҳатро бигуфтам: «Ин чӣ роз аст?»

Бигуфто: «Ин ҳама бо ман Худо дод!»

Ҳама нозу ҳама нозиш туро дод

Ҳама дарду ҳама нолиш маро дод