روم از عشق پرسم منزلت را
تپش گردم فرا گیرم دلت را
چو مستی خانه مانم توی چشمت
چو شوق آغوش کنم آب و گلت را
همه سال محبت بی مثال است
بنام هژده ات را و چلت را
کسی نامت برد خوابم گریزد
به باد هرزه مفکن حاصلت را
الا دریای من با تشنه کامی
شوم آب و ببوسم ساحلت را
ز خود رفتم که عمری باز آیم
شناس این ناشناس غافل ات را
تو که با یک نفس دنیا کنی پاک
مبرا کن ز هجران محفلت را
پناه داری اگر میل دلت را
روم از عشق پرسم منزلت را
Равам аз ишқ пурсам манзилатро
Тапиш гардам фаро гирам дилатро
Чу мастӣ хона монам тӯи чашмат
Чу шавқ оғуш кунам обу гилатро
Ҳама соли муҳаббат бемисол аст
Бинозам ҳаждаҳатрову чилатро!
Касе номат барад хобам гурезад
Ба бехобӣ макаш ин бедилатро
Гар аз ҳар зарраам пурсӣ бигӯяд:
« – Ба боди ҳарза мафкан ҳосилатро!»
Ало дарёи ман бо ташнакомӣ
Шавам обу бибӯсам соҳилатро
Зи худ рафтам ки умре боз оям
Шинос ин ношиноси ғофилатро
Ту ки бо як нафас дунё кунӣ пок
Мубарро кун зи ҳиҷрон маҳфилатро
Панаҳ дорӣ агар майли дилатро
Равам аз ишқ пурсам манзилатро!