هنگامی که آسمان شکافته شود. (۱)

و هنگامی که ستارگان آسمان فرو ریزند. (۲)

و هنگامی که آب دریاها روان گردد (تا به هم پیوسته همه یک دریا شود). (۳)

و هنگامی که قبرها زیر و رو شود (و خلایق از آنها بر انگیخته شوند). (۴)

آن هنگام است که هر شخصی به هر چه مقدّم و مؤخّر انجام داده همه را بداند (شاید مراد از مقدم عملی است که پیش از رفتن از دنیا برای آخرت به جای آورده، و مؤخر آن اعمالی که پس از مرگ به او می‌رسد مانند باقیات صالحات و اعمال خیری که وصیت کرده و وقف و صدقات جاری و فرزند صالح یا کتاب علمی و سنّت حسنه). (۵)

ای انسان، چه باعث شد که به خدای کریم بزرگوار خود مغرور گشتی (و نافرمانی او کردی). (۶)

آن خدایی که تو را به وجود آورد و به صورتی تمام و کامل بیاراست و به اعتدال (اندام و تناسب قوا) برگزید. (۷)

و حال آنکه به هر صورتی که خواستی (جز این صورت زیبا هم) خلق توانستی کرد. (۸)

چنین نیست (که شما کافران پنداشتید که معاد و قیامتی نیست) بلکه شما (از جهل) روز جزا را تکذیب می‌کنید. (۹)

البته نگهبانها بر (مراقبت احوال) شما مأمورند. (۱۰)

که آنها نویسندگان (اعمال شما و فرشته) مقرب خدایند. (۱۱)

شما هر چه کنید همه را می‌دانند. (۱۲)

همانا نیکو کاران عالم در بهشت پر نعمت متنعّمند. (۱۳)

و بدکاران در آتش دوزخ معذبند. (۱۴)

روز جزا به آن دوزخ در افتند. (۱۵)

و هیچ از آن آتش دور نتوانند بود. (۱۶)

و تو چگونه به روز با عظمت جزا (ای بشر امروز کاملا) آگاه توانی شد؟ (۱۷)

باز هم عظمت آن روز جزا را چگونه توانی دانست؟ (۱۸)

آن روز هیچ کس برای کسی قادر بر هیچ کار نیست و تنها حکم و فرمان در آن روز با خدای یکتاست. (۱۹)