هنگامي که آفتاب تابان تاريک شود. ( 1 )

و هنگامي که ستارگان آسمان تيره شوند (و فرو ريزند) ( 2 )

و آن گاه که گوهها به رفتار آيند. ( 3 )

و آن گاه که شتران ده ماهه آبستن را (که نزد عرب بسيار عزيز است) به کلي رها کنند(4)

و هنگامي که وحوش (و طيور نيز به عرصه قيامت) محشور شوند. ( 5 )

و هنگامي که درياهاي آب (چون آتش سوزان) شعله‌ور گردد. ( 6 )

و هنگامي که نفوس خلق همه با همجنس خود در پيوندند. ( 7 )

و هنگامي که از دختران زنده به گور شده باز پرسند. ( 8 )

که (آن بي گناهان) به چه جرم و گناه کشته شدند؟! ( 9 )

و هنگامي که نامه اعمال خلق گشوده شود. ( 10 )

و هنگامي که آسمان را از جاي بر کنند. ( 11 )

و هنگامي که آتش دوزخ را سخت بيفروزند. ( 12 )

و هنگامي که بهشت را (به اهلش) نزديک سازند. ( 13 )

در آن هنگام (که روز قيامت است) هر نفسي هر آنچه بر خود حاضر کرده همه را بداند. ( 14 )

چنين نيست (که منکران قرآن پندارند) قسم ياد مي‌کنم به ستارگان باز گردنده. ( 15 )

که به گردش آيند و در مکان خود رخ پنهان کنند. ( 16 )

قسم به شب تار هنگامي که روي جهان را تاريک گرداند. ( 17 )

و قسم به صبح روشن وقتي که دم زند (و عالم را به روي خود بيفروزد). ( 18 )

(قسم به اين آيات) که همانا قرآن کلام رسول بزرگوار حق (جبرئيل) است. ( 19 )

که فرشته با قوّت و قدرت است و نزد خداي مقتدر عرش با جاه و منزلت است. ( 20 )

و در آنجا فرمانده فرشتگان و امين وحي خداست. ( 21 )

و رسول عصر شما هرگز ديوانه نيست. ( 22 )

و او امين وحي را در افق اعلاي مشرق درست مشاهده کرد. ( 23 )

و اين رسول شما بر وحي از عالم غيب بخل نمي‌ورزد (و شما را از علم وحي خود آگاه مي‌سازد) ( 24 )

و قرآن او هرگز کلام شيطاني مردود نيست. ( 25 )

پس شما به کجا مي‌رويد؟ ( 26 )

اين (قرآن عظيم) جز پند و نصيحت اهل عالم هيچ نيست. ( 27 )

تا هر که از شما بندگان بخواهد راه راست (حق پرستي و سعادت ابد) پيش گيرد. ( 28 )

و شما (کافران، راه حق را) نمي‌خواهيد مگر خداي آفريننده عالم بخواهد. ( 29 )