بنام خداوند بخشاینده مهربان
و قسم به شب تار هنگامی که جهان را بپوشاند. (۱)
و قسم به روز هنگامیکه عالم را روشن سازد. (۲)
و قسم به مخلوقات عالم که خدا همه را جفت نر و ماده آفرید. (۳)
قسم به این آیات الهی که کوشش شما مردم مختلف است. (۴)
و اما هرکس عطا و احسان کرد و خدا ترس و پرهیزکار شد. (۵)
و به نیکویی تصدیق کرد. (۶)
ما هم البته کار او را سهل و آسان میگردانیم. (۷)
و اما هرکس بخل ورزید و از جهل و غرور خود را بی نیاز دانست. (۸)
و نیکویی را تکذیب کرد. (۹)
پس بزودی کار او را دشوار میکنیم. (۱۰)
و به موقع عذاب و هلاک دارایی اش وی را هیچ نجات نتواند داد. (۱۱)
و البته بر ماست که خلق را هدایت کنیم. (۱۲)
و ملک دنیا و آخرت از آن ماست. (۱۳)
من شما را از آتش دوزخ ترساندیم و آگاه ساختیم. (۱۴)
هیچکس در آن آتش نیفتد مگر شقی ترین خلق. (۱۵)
همان کس که (آیات خدا را) تکذیب کرد و روی از آن بگردانید. (۱۶)
و اهل تقوی از آن آتش دوری جستند. (۱۷)
و آنان مال خود را به فقیران اسلام به وجه زکوة عطا کردند. (۱۸)
و حال آنکه هیچکس (از رسول و امت) به روی حق نعمتی نداشت. (۱۹)
او (غرضی نداشت) جز جلب رضای خدای خود که پروردگار بالاتر و بزرگوار است. (۲۰)
و البته در بهشت آخرت به آن نعمتهای ابدی خشنود خواهد شد. (۲۱)