قسم به آسمان بلند که دارای کاخهای با عظمت است. (۱)

و قسم به روز موعود (قیامت که وعده گاه خلایق است). (۲)

و قسم به شاهد (عالم، پیغمبر خاتم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم) و به مشهود (او قیامت و امت).(۳)

قسم به اینان که اصحاب اخدود (یعنی آن قوم کافری که بر مؤمنان به مکر مسلط شدند و آنها را به خندقهای آتش در افکندند) همه کشته (یعنی ملعون و مطرود) شدند. (۴)

همان آتش سختی که (آن مردم ظالم به جان خلق) بر افروختند. (۵)

که بر کنار آن خندقهای آتش بنشستند. (۶)

و سوختن مؤمنانی که به آتش افکندند مشاهده می‌کردند. (۷)

و با آن مؤمنان که بسوختند هیچ عداوتی نداشتند جز آنکه آنان به خدای مقتدر ستوده صفات ایمان آورده بودند. (۸)

آن خدایی که فرمانروایی آسمانها و زمین از آن اوست، و خدا بر هر چه در عالم است گواه است. (۹)

آنان که مردان و زنان با ایمان را به آتش فتنه سوختند و توبه نکردند، بر آنها عذاب جهنم و آتش سوزان دوزخ مهیاست. (۱۰)

آنان که به خدا ایمان آورده و نیکوکار شدند بر آنها البته (در بهشت) باغهایی است که زیر درختانش نهرها جاری است. این بهشت ابد به حقیقت سعادت و فیروزی بزرگ است. (۱۱)

همانا مؤاخذه و انتقام خدا بسیار سخت است. (۱۲)

اوست که به حقیقت نخست خلق را بیافریند و باز (پس از مرگ به عرصه قیامت) برگرداند. (۱۳)

و هم او بسیار آمرزنده و دوستدار مؤمنان است. (۱۴)

و خداوند عرش (عظیم) و هم با اقتدار و عزت است. (۱۵)

هر چه بخواهد آن را در کمال قدرت و اختیار انجام دهد. (۱۶)

آیا احوال جنود (شاهان گذشته) بر تو حکایت شده است؟ (۱۷)

داستان فرعون و قوم ثمود (که به کیفر کفر و دشمنی با رسل هلاک شدند). (۱۸)

بلی آنان که کافرند به تکذیب می‌پردازند. (۱۹)

و خدا بر همه آنها محیط است. (۲۰)

بلکه این کتاب قرآن بزرگوار و ارجمند الهی است. (۲۱)

که در لوح محفوظ حق (و صفحه عالم ازلی) نگاشته است. (۲۲)