بنام خداوند بخشاینده مهربان
(ای رسول ما) آیا خبر هولناک قیامت و بلیه عالم گیر محشر بر تو حکایت شده اس. (۱)
که آنروز رخسار کافران ترسناک و ذلیل باشد. (۲)
و همه کارشان رنج و مشقت است. (۳)
و پیوسته در آتش فروزان دوزخ معذبند. (۴)
از چشمه ی آب گرم جهنم آب نوشند. (۵)
و طعامی غیر از ضریع (که علفی بد طعم و بد بو است) بر آنها نیست. (۶)
که به آن طعام هرچه خورند نه فربه شوند ونه سیر گردند. (۷)
و رخسار بعضی هم شادمان و خندان است و در نعمت اند. (۸)
و از سعی و کوشش خود (در طاعت خدا) خوشنودند. (۹)
که در بهشت بلند مرتبت مقام عالی یافته اند. (۱۰)
در آنجا هیچ سخن زشت و بیهوده نگویند و نشنوند. (۱۱)
در آن بهشت چشمه های آب گوارا جاریست. (۱۲)
ونیز در آنجا تختهای عالی بلند پایه نهاده اند. (۱۳)
و قدحهای بزرگ بهترین نوشیدنی ها گذاشته شده. (۱۴)
و بالش های لطیف مرتب داشته. (۱۵)
و فرش های گرانبها گسترده اند. (۱۶)
آیا (این مردم) در خلقت شتر (که انواع سود از آن میبرند) نمی نگرند که چگونه خلق شده است؟. (۱۷)
و در خلقت آسمان فکر نمیکنند که چگونه با استحکام و گردش منظم آفریده شده. (۱۸)
(و کوه هایی پر از معادن و چشمه سار) را نمیبینند که چگونه بر زمین نصب و بر افراشته شده اند؟. (۱۹)
و به زمین نظر نمیکنند که چگونه گسترده اند. (۲۰)
(ای رسول ما) تو خلق را به حکمت های الهی متذکر ساز که وظیفه ی تو جز این نیست. (۲۱)
و تو مسلط و توانا بر (تبدیل کفر و ایمان آنها) نیستی. (۲۲)
جز آنکه هرکس (پس از تذکر) روی از حق برگرداند و کافر شود. (۲۳)
او را خدا به عذابی بزرگ (دوزخ) معذب کند. (۲۴)
که البته بازگشت آنها بسوی ماست. (۲۵)
آنگاه حساب و جزای اعمال (نیک و بد) شان بر ما خواهد بود. (۲۶)