تابكی اولاد افغان تا بكی

تا بكی هان تا بكی هان تا بكی

كوكوی مرغ سحر آمد بگوش

خُرخُر خواب، ای گران جان تا بكی

نور بیداری جهانی را گرفت

خواب غفلت ای حریفان تا بكی

سبزهء خوابیده هم برداشت سر

برنمیداری تو مژگان تا بكی

میرسد آواز سیل از راه دور

تو به خواب، ای خانه ویران تا بكی

می وزد باد خزانت در چمن

شوق گلگشت بیابان تا بكی

بایدت بر حال خویشت خون گریست

سیر انهار و گلستان تا بكی

شوق تعمیر سرای و خانه چند

خاكبازی همچو طفلان تا بكی

روزِ كار و روزگار عبرت است

خوابِ راحت در شبستان تا بكی

هست مكتب جان ملت، جان من

تا بكی باشیم بیجان تا بكی

كودكان را مكتب است و مدرسه

خاكبازی در بیابان تا بكی

رفت وقت خنده و هزل و مزاح

خورد سالی خورده سالان تا بكی

ای قلم آخر زبانت می برند

اینقدر حرف «پریشان» تا بكی