زینب به حسین گفت که ای تاج سر ما

ای قافله سالار من و همسفر ما

آسوده بخوابی چه خوش از رهگذر ما

نگذاشت که بر روی تو افتد نظر ما

*****

طاقت کم و غم بیش زمان کوته که تواند

تا درد گرفتاری ما بر تو رساند

کو مرگ که از قید حیاتم برهاند

احوال دل سوخته دل سوخته داند

*****

ای کعبه اسلام کشیدیم سوی دیر

رخت از سوی کوی تو خداوند کند خیر

با شمر ستمکار جفا جوی سبکسیر

گو این همه شادی مکن از رفتن ما غیر

*****

داغ تو بر آورد ز کانون دلم دود

دودی که بسوزد ز تفش آتش نمرود

زین محنت بسیار که دارم همه موجود

غیرم به فسون کرد جدا از تو چه می‌بود

*****

تا دهر چه خواهد ز من سوخته کوکب

کز داغ غمت روز مرا ساخته چون شب

وز سنگ عدو جان ز تعب آمده بر لب

تا از پی آزار که گرد آمده امشب

*****

آمد به سر نعش تو خواهر پی دیدن

شد غنچه دیدار تو را موسم چیدن

ده گوش به دردم بود ارمیل شنیدم

شادم که ز کویت نتوانم به پریدن

*****

تا تاب عطش لاله سیراب تو پژمرد

شمع رخ رنگین تو از صرصر کین برد

بر شیشه بی‌تابی من سنگ جفا خورد

زین بانک جرس راه به جایی نتوان برد

*****

از بس بشه تشنه جگر راز نهان گفت

راز غم پنهان به برادر به عیان گفت

(صامت) به امانم آمده هر دم به فغان گفت

امشب همه مجمر سخن از سوختگان گفت