یا رب نظری کن به من و چشم پر آبم

کز بیم مکافات تو اندر تب و تابم

اما کرمت برده ز دل خوف عذابم

چندان بسر کوی خرابات خرابم

*****

تا دام عطای تو بود بر سر راهم

گر بنده فرمانم و گر روی سیاهم

هرگز نبود جانب اعمال نگاهم

گر کار تو فضلست چه پرواز گناهم

*****

چون من به بدن جامه تذویر نپوشم

آزار دلی ندهم و زهدی نفروشم

الا به ره دوستی دوست نکوشم

افسانه دوزخ همه باد است به گوشم

*****

هرچند مرا فقر به سر حد کمال است

دستم به کسی باز کی از بهر سئوالست

خاطر ز پی وصل تو سرگرم خیالست

آه سحر و اشک شبم شاهد حالست

*****

نایافتم از بی‌خبری راحت جان را

کندم ز بدن پیرهن شک و گمان را

انداختم از سر هوس کون و مکان را

نخجیر نمودم همه شیران جهان را

*****

پنداشتم اول که زبون کرد مرا عشق

چون یافتم از خویش برون کرد مرا عشق

*****

روزی که دلم جلوه خوبان جهان دید

ز آن جلوه عیان پرتو آن روی نهان دید

آن را که نظر در طلبش بود همان دید

گفتم که به شب چشمه خورشید توان دید

*****

ای پیش رو مردم آزاد فروغی

بنیاد محبت ز تو آباد فروغی

جسته ز تو (صامت) ره ارشاد فروغی

از تنگی دل هر چه زدم داد فروغی

*****