کنم ز ساده دلی، بند دیده مژگان را

بمشت خس نتوان بست راه طوفان را

جگر فشان شده ام باز جای آن دارم

که لاله زار کنم دامن و گریبان را

همیشه زلف ترا اضطراب در کارست

چگونه جمع کنم خاطر پریشان را

شبی خیال تو آمد به خواب آسودیم

دگر ز هم نکشادیم چشم گریان را

برهمن از تو سخن بی دلیل میخواهم

که اعتبار نباشد دلیل و برهان را