چاندرا بهان برهمن(درگذشت ۱۰۶۸ یا ۱۰۷۳) اهل لاهور و متخلص به برهمن از منشیان، خوشنویسان و شعرا و نثرنویسان ممتاز هندوی پارسی‌گوی سده یازدهم هجری در هندوستان است. چندربهان برهمن شاگرد ملا عبدالکریم و منشی افضل خان ملا شکرالله شیرازی، وقایع‌نویس حضور و منشی شاه جهان و شاهزاده دارا شکوه بود که رقعات، منشآت و انشاء فراوان دارد.
چندربهان برهمن یکی از شاعران توانا و نثرنویسی یگانه و از منشیان معروف دوره شاه‌جهان، امپراتور بزرگ گورکانی هند و سازنده بنای زیبای تاج محل بود. از آثار او معلوم می‌شود که با نویسندگان و شاعران همدوره خود ارتباط خوبی داشته و با آنان نامه و پیام ردّ و بدل می‌کرده‌است.
منشی چندر بهان برهمن، پسر «دهرم داس»، در خانواده‌ای برهمن، در لاهور به دنیا آمد. تحصیلات ابتدایی را، پیش عبدالحکیم سیالکوتی آموخت. بس از آن، ملازم میر عبدالکریم، میرعمارت لاهور شد. سپس به ملازمت افضل خان علامی، وزیر کل، درآمد. بعد از مرگ علامی، برر اثر وساطت شاهزاده داراشکوه، به دربار شاه جهان راه یافت و به کار دبیری و واقعه‌نویسی پرداخت.
شعر و خط شکسته او، مورد تقدیر شاه جهان بود. داراشکوه نیز، سبک تحریر برهمن را بسیار دوست می‌داشت. از آن جایی که وی گروهی از علمای هندو را برای ترجمه آثار عرفانی و فلسفی هند در خدمت داشت، برهمن را نیز به دربار خود برد و دبیر خاص خود کرد.
برهمن، بعد از عصیان اورنگ زیب بر پدر و کشتن شاهزاده داراشکوه، به بنارس رفت و گوشه نشینی برگزید. بالاخره در سال ۱۰۷۳ ه. ق درگذشت.[۳] درگذشت او در مرآت جهان نما ۱۰۶۸ و در کتاب شمع انجمن سال ۱۰۷۳ ه. ق ثبت شده‌است. (آگاهی بیشتر)