به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

غالب دهلوی

غالب دهلویرباعی هاشمارهٔ ۱۷: هر کس ز حقیقت خبری داشته است

2080عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هر کس ز حقیقت خبری داشته است
بر خاک ره عجز سری داشته است
زاهد ز خدا ارم به دعوی طلبد
شداد همانا پسری داشته است

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۱۶: زان دوست که جان قالب مهر و وفاست 2شمارهٔ ۱۷: هر کس ز حقیقت خبری داشته است 3شمارهٔ ۱۸: آن را که عطیه ازل در نظرست 4شمارهٔ ۱۹: خوابی که فروغ دین ازو جلوه گرست 5شمارهٔ ۲۰: آن را که ز دست بی زری پامال ست 6شمارهٔ ۲۱: هر چند زمانه مجمع جهال ست 7شمارهٔ ۲۲: ای آن که ترا سعی به درمان من ست 8شمارهٔ ۲۳: بسمل که سخن طراز مهرآیین ست 9شمارهٔ ۲۴: دانیم که آیین شکایت نه نکوست 10شمارهٔ ۲۵: دستم به کلید مخزنی می بایست 11شمارهٔ ۲۶: غالب به سخن گرچه کست همسر نیست 12شمارهٔ ۲۷: آن خسته که در نظر به جز یارش نیست 13شمارهٔ ۲۸: اوراق زمانه درنوشتیم و گذشت 14شمارهٔ ۲۹: تا موکب شهریار زین راه گذشت 15شمارهٔ ۳۰: غالب غم روزگار ناکامم کشت 16شمارهٔ ۳۱: ای کرده به آرایش گفتار بسیچ 17شمارهٔ ۳۲: گردیدن زاهدان به جنت گستاخ 18شمارهٔ ۳۳: سر تا سر دهر عشرتستان تو باد 19شمارهٔ ۳۴: غالب هر پرده ای نوایی دارد 20شمارهٔ ۳۵: بادست غم آن باد که حاصل ببرد 21شمارهٔ ۳۶: این نامه که راحت دل ریش آورد 22شمارهٔ ۳۷: وقت ست که آسمان موجه نازد 23شمارهٔ ۳۸: گیرم که ز دهر رسم غم برخیزد 24شمارهٔ ۳۹: گر گرد ز گنج گهری برخیزد 25شمارهٔ ۴۰: ای آن که هما اسیر دامت باشد 26شمارهٔ ۴۱: غالب غم روزگار و بارش نکشد 27شمارهٔ ۴۲: روی تو به آفتاب تابان ماند 28شمارهٔ ۴۳: امروز شراره ای به داغم زده اند 29شمارهٔ ۴۴: آن کز اثر طمع نشانش آرند 30شمارهٔ ۴۵: چرگر که ز زخمه زخم بر چنگ زند 31شمارهٔ ۴۶: یارب نفس شراره خیزم بخشند 32شمارهٔ ۴۷: قانع نیم ار بهشت نیزم بخشند 33شمارهٔ ۴۸: او راست اگر هزار چیزم بخشند 34شمارهٔ ۴۹: این خواب که روشناس روزش گویند 35شمارهٔ ۵۰: امروز که روز عید نوروز بود 36شمارهٔ ۵۱: آن مرد که زن گرفت دانا نبود 37شمارهٔ ۵۲: زانجا که دلم به وهم در بند نبود 38شمارهٔ ۵۳: منصور غمش ز نکته چینان چه بود؟39شمارهٔ ۵۴: هر چند خرد ز تاب می پست شود 40شمارهٔ ۵۵: باید که جهانی دگر ایجاد شود 41شمارهٔ ۵۶: باید که دلت ز غصه در هم نشود 42شمارهٔ ۵۷: زین رنگ که در گلشن احباب دمید 43شمارهٔ ۵۸: خواندیم سخنهای محبت بسیار 44شمارهٔ ۵۹: بازی خور روزگار بودم همه عمر 45شمارهٔ ۶۰: شرطست که روی دل خراشم همه عمر 46شمارهٔ ۶۱: آنم که به پیمانه من ساقی دهر 47شمارهٔ ۶۲: دی دوست به بزم باده ام خواند به نا ...48شمارهٔ ۶۳: خوابی که بود نشان بخت فیروز 49شمارهٔ ۶۴: ای روی تو همچو مهر گیتی افروز 50شمارهٔ ۶۵: چون درد ته پیاله باقی ست هنوز 51شمارهٔ ۶۶: ای داده به باد عمر در لهو و فسوس 52شمارهٔ ۶۷: ای آن که دهی مایه کم و خواهش بیش 53شمارهٔ ۶۸: زین موی که بر میان تست ای بدکیش 54شمارهٔ ۶۹: در بزم نشاط خستگان را چه نشاط 55شمارهٔ ۷۰: در باغ مراد ما ز بیداد تگرگ 56شمارهٔ ۷۱: داری چه هراس جان ستانی از مرگ؟57شمارهٔ ۷۲: شب چیست سویدای دل اهل کمال 58شمارهٔ ۷۳: این رسم که بخشیده شاهی هر سال 59شمارهٔ ۷۴: شام آمد و رفت سر به پابوس خیال 60شمارهٔ ۷۵: در عشق بود عرض تمنا مشکل 61شمارهٔ ۷۶: آن را که بود درستیی در فرجام 62شمارهٔ ۷۷: شاها هر چند وایه جوی آمده ام 63شمارهٔ ۷۸: هر چند شبی که میهمانش کردم 64شمارهٔ ۷۹: رنجورم و می به دهر درمان بودم 65شمارهٔ ۸۰: در سینه ز غم زخم سنانی دارم 66شمارهٔ ۸۱: نی کشته زخم ناوک و شمشیرم 67شمارهٔ ۸۲: تا کی رمدم شفق تراشد از چشم 68شمارهٔ ۸۳: غالب آزاده موحد کیشم 69شمارهٔ ۸۴: غالب به گهر ز دوده زاد شمم 70شمارهٔ ۸۵: خواهم که دگر سخن به پیغاره نم 71شمارهٔ ۸۶: شرطست که بهر ضبط آداب و رسوم 72شمارهٔ ۸۷: در عهد تو و منست در هفت اقلیم 73شمارهٔ ۸۸: تا میکش و جوهر دو سخنور داریم 74شمارهٔ ۸۹: زین سان که همیشه در روانی ماییم 75شمارهٔ ۹۰: نازم به نشاط این چنین برگشتن 76شمارهٔ ۹۱: شرطست به دهر در مظفر گشتن 77شمارهٔ ۹۲: غالب چو ز دامگه بدر جستم من 78شمارهٔ ۹۳: بر قول تو اعتماد نتوان کردن 79شمارهٔ ۹۴: هر چند توان بی سر و سامان بودن 80شمارهٔ ۹۵: ای تیره زمین که بوده ای بستر من 81شمارهٔ ۹۶: راهی ست ز عبد تا حضور الله 82شمارهٔ ۹۷: ای آن که گرفته ام به کوی تو پناه 83شمارهٔ ۹۸: یارب به جهانیان دل خرم ده 84شمارهٔ ۹۹: هر چند که زشت و ناسزاییم همه 85شمارهٔ ۱۰۰: ای جام شراب شادکامی زده ای 86شمارهٔ ۱۰۱: گر پرورش مهر نه زان دل بودی 87شمارهٔ ۱۰۲: گر ذوق سخن به دهر آیین بودی 88شمارهٔ ۱۰۳: ای آن که به راه کعبه رویی داری 89شمارهٔ ۱۰۴: تا چند به هنگامه سلامت باشی 90شمارهٔ ۱۰۵: عمریست که در خم خمارم ساقی 91شمارهٔ ۱۰۶: صبحست و همای فیض و گیتی دامی 92شمارهٔ ۱۰۷: آنی تو که شخص مردمی را چشمی 93شمارهٔ ۱۰۸: در کلبه من اگر غباری بینی 94شمارهٔ ۱۰۹: جانی ست مرا ز غم شماری در وی 95شمارهٔ ۱۱۰: گویند جهانیان دورویند، مگوی 96شمارهٔ ۱۱۱: یارب تو کجایی که به ما زر ندهی 97شمارهٔ ۱۱۲: دارم دل شاد و دیده بینایی

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ