ندانم بت گرم یا بت پرستم
ندانم خو کشم یا خود پرستم
ز آب تیغ تیز و آتش لعل
چشیدم ،تا کجا آمد به دستم
در بتخانه را روزی ببستم
در دل را به روی تو شکستم
چو آتش در نهاد من نهادی
تو آتشدار و من آتش پرستم
براید آتش تو از دهانم
چو شعر تابدار تر زبانم
به بزم شام بخشایم صبوحی
که من همپیمایه پیر مغانم