دوبیتی شمارهٔ ۳۰۱

دلم بلبل صفت حیران گل بی

درونم چون درخت پی بگل بی

خونابه بار دیرم ارغوان وار

درخت نهله بارش خون دل بی

دوبیتی شمارهٔ ۳۰۲

قدم دایم ز بار غصه خم بی

چو مو محنت کشی در دهر کم بی

مو هرگز از غم آزادی ندیرم

دل بی طالع مو کوه غم بی

دوبیتی شمارهٔ ۳۰۳

قدم دایم زبار غصه خم بی

چو مو خونین دلی در دهر کم بی

زغم یکدم مو آزادی ندیرم

دل بیچارهٔ مو کوه غم بی

دوبیتی شمارهٔ ۳۰۴

به لامردم مکان دلبرم بی

سخنهای خوشش تاج سرم بی

اگر شاهم ببخشد ملک شیراز

همان بهتر که دلبر در برم بی

دوبیتی شمارهٔ ۳۰۵

نپنداری که زندان خوشترم بی

سرم بو گوی میدان خوشترم بی

چو گلخن تار و تاریکه به چشمم

گلستان بی ته زندان خوشترم بی

دوبیتی شمارهٔ ۳۰۶

گر آن نامهربانم مهربان بی

چرا از دیدگانم خون روان بی

اگر دلبر بمو دلدار می‌بو

چرا در تن مرا نه دل نه جان بی

دوبیتی شمارهٔ ۳۰۷

دلم از سوز عشق آتش بجان بی

بکامم زهر از آن شکر دهان بی

همان دستان که با ته بی بگردن

کنونم چون مگس بر سر زنان بی

دوبیتی شمارهٔ ۳۰۸

جهان خوان و خلایق میهمان بی

گل امروز مو فردا خزان بی

سیه چالی که نامش را نهند گور

بما واجن که اینت خانمان بی

دوبیتی شمارهٔ ۳۰۹

خدایی که مکانش لامکان بی

صفابخش جمال گلرخان بی

پدید آرندهٔ روز و شب و خلق

که بر هر بنده او روزی رسان بی

دوبیتی شمارهٔ ۳۱۰

هزاران لاله و گل در جهان بی

همه زیبا به چشم دیگران بی

آلالهٔ مو به زیبایی درین باغ

سرافراز همه آلالیان بی