تو اگر نیک نیکی ار بد بد
بد و نیک تو با تو باشد خود
چون بدی، پس بدان که بیخردی
که خرد نیست رهنمون بدی
هر که پروردهٔ خرد باشد
کی درو فعل دیو و دد باشد
هر که را عز آن جهان باید
دامن دل به بد نیالاید
گر کند عقل نیکی‌ات تلقین
پس تو و بارگاه علیین
وگرت دیو رهنمای بود
اسفل السافلینت جای بود
ددی تو ز ناسپاسی توست
بدی تو ز ناشناسی توست
گر شعارت بود سپاس و شناس
این ندا آید «ا‌نت خیرالناس»