از چه خار از من خوری ای جامه خارایی بیا
جای ما هم یک شبی ای شوخ هرجایی بیا
سرفگندم پیش پایت ای بت طناز من
گر به زور نیایی به دل آسایی بیا
لایق بزم حنایت گر نبودم شاه من
کاش میگفتی مرا در خیل سرپایی بیا
کم نگردد یک سر موی ز شان و شوکتت
بر سر مجنون خود بافر لیلایی بیا
میروی هر جا نگارا با لباس رنگ رنگ
سوی ماهم ای جوان طرز اروپایی بیا
جان خود را عشقری کی از تو میدارد دریغ
ای جفا جوی ستمگر هر چه میخواهی بیا