این سخن نقلست در قوت القلوب
زان بزرگ پای دین پاک از عیوب
راست هم چندان بهر روزی ملک
از سماک انگشت گردد تا سمک
میبسوزند این همه روحانیان
پس دگر میآید آنگه در میان
ای عجب هر روز چندین سوخته
چون ملایک حاضر و جمع آمدند
این همه هر روز میسوزند پاک
عشقشان یک ذره آمد در وجود
ره بحق چون جان آدم یافتند