آن چه از پیش و پس عیان گردد
آبدست ترا زیان گردد
مگر آن باد کان ز پیش بود
که وضو هم به جای خویش بود
ریم و خون گر روان همی باشد
قی کنی پر دهان همی باشد
خواب تکیه زده وضو شکند
تکیه بر خواب هیچ کس نکند
قهقۀ در نماز و بی هوشی
باز دیوانگی و مدهوشی
هر کرا شد مباشرت فاحش
فرج در فرج و ایر در بالش