مکن اسراف ماء مجانی
چون ولا تسه فوا همی خوانی
تلف آب چون روا نبود
تلف عمر جز خطا نبود
در وضو آب یک من و نیم است
غسل را چهار من ز تعلیم است
در وضو کن به نیم استنجا
دار مر دست و روی نیم من را
پس بدان نیم که می ماند
پای شوید هر آنچه می ماند
همچنین گیر غسل را تعلیم
بر سر خویش ریز دو من نیم
هست این احتیاط در خانه
که بود آب تو، به پیمانه
ور تو ای خواجه بر لب جویی
نیست اسراف هر چه میشویی