زهی مصحف رو که در وی رقم

زابرو و انف است نون والقلم

لب از یاء و دندان ز سین چون نمود

زد از طاوها طره را پیچ و خم

دگر نقش حم هر سو نگاشت

خم گیسویش با دخان قلم

خوشا روی مویش که هر صبح و شام

زد از والضحی و ز واللیل دم

صدش حرف و نقطه چو از خط و خال

رقم یافت بر صفحه بیش و کم

پر از گوهر حمد و اخلاص گشت

زبان و دل از این چنین مصحفم

زنورت چه نور آیت نور یافت

زتاریکی دهر دونش چه غم