من خونین جگر داغی که از هجران بدل دارم

ندارد مرهمی دیگر بغیر از وصل دلدارم

زگلزار سر کویش صباگر بشکند شاخی

ز شاخ حسرتش بر دل فتد هر لحظه صد خارم

چو ای صیاد سنگین دل نمودم در قفس منزل

چو مرغان دگر نبود هوای باغ و گلزارم

ز زلف بی بها موئی بصد جان گرکه بفروشد

دراین سودا من مسکین بجان و دل خریدارم

طبیبا بعد از این باشد همه سعی تو بیحاصل

که درمانی بجز دردش ندارد جان بیمارم

اناالحق هیچ ناگفته دری ز اسرار ناسفته

گناهمرا نمیپرسی کشی از قهر بردارم

بظاهر گرچه دیدارش نشد باری مرا حاصل

ولی چون نور در باطن همیشه مست دیدارم