کتابخانه دیجیتال

تیمورشاه درانی

تیمورشاه درانیدیوان اشعار | ابدالیغزل ها

711

غزل 1: خدایا در صفات خویش گویا کن زبانم را
غزل 2: رود گرنام آن لبهای شیرین بر زبان ما
غزل 3: بود از بس بیاد عارضت جان دل ما
غزل 4: با آنکه بگذشت از فلک این ناله و افغان ما
غزل 5: از بسکه نالد در قفس از دم دل ناشاد ما
غزل 6: نبایستی نمودن روی خود ای سیمتن با ما
غزل 7: ای غم و شادی تو، فرحت آزار ما
غزل 8: گرچنین ظلم کند هجر تو هر روز مرا
غزل 9: از سواد زلف او در سر بود سودا مرا
غزل 10: گر بود پیش نظر آن گل بی خار مرا
غزل 11: از تو دورم خود تصور میکنم روی ترا
غزل 12: در غمت جان میدهم سویم دمی دلبر بیا
غزل 13: نیست در خوبی بمانند جمالت آفتاب
غزل 14: رو برو چون با تو گردد آورد کی ماهتاب
غزل 15: اگرچه ماه ز خورشید ماهتاب گرفت
غزل 16: چو صبحدم زرخش ماه من نقاب گرفت
غزل 17: چنان ز آتش شوقت به سینه تاب گرفت
غزل 18: تا گل روی تو چون شبنم و گل آب گرفت
غزل 19: رخت ز تاب می ناب تا که تاب گرفت
غزل 20: تعلیم جور از مژه چشم توتا گرفت
غزل 21: درد هجران تو تا اندر دل من جا گرفت
غزل 22: ببین که در غم عشق توحال من چون است
غزل 23: غبار خاطر لیلی است آه نیم شبی
غزل 24: زکس مپرس که حال فلان زغم چون است
غزل 25: ای مهر جهانتاب نکوتر ز تو کیست
غزل 26: عید است دلم قرار نگرفت
غزل 27: گردش چشم تو دانی که چرا بسیار است
غزل 28: تا که خط سر ز کنار لب جانان زده است
غزل 29: بگذر بطرف گلشن چون موسم بهار است
غزل 30: جان من، آرام من، صبرو قرار من کجاست؟
غزل 31: کرده ام چون کعبۀ مقصود جا در کوی دوست
غزل 32: غیر درد عشق خوبان در دل من درد نیست
غزل 33: برابر با تو کس در دلبری نیست
غزل 34: تا که درد تو بجان من بیمار نشت
غزل 35: دلم شد بسته تا در دام زلف چین مشکینت
غزل 36: مرا ز دوری رویت بدل قراری نیست
غزل 37: ای لعل لبت سرخ بخون جیگر ماست
غزل 38: سوختم ز آتش عشق تو ترا باکی نیست
غزل 39: روشن جهان ز پرتو خورشید روی تست
غزل 40: چشمم ز بسکه مائل چشم سیاه تست
غزل 41: برو طبیب که درد مرا دوایی نیست
غزل 42: این دل اسیر سلسله مشکسای تست
غزل 43: ظهور عشق مرا روی یار شد باعث
غزل 44: با رقیبان ز دلت مهر و وفا را چه علاج
غزل 45: دل شود روشن ز فیض رخشان صبح
غزل 46: شدی اگرچه تو در کوی دلربا گستاخ
غزل 47: نه تنها خورده می آن دلبر جانانه میر قصد
غزل 48: به مجلس شوخ بی پروای من مستانه میرقصد
غزل 49: ببین امشب که ماه من عجب مستانه میرقصد
غزل 50: چون ز لعل لب شیرین توام یاد آید
غزل 51: تا مرا حلقۀ گیسوی بتان یاد آید
غزل 52: بیتوام ناله چنان از دل ناشاد آید
غزل 53: آنکه کرد ایما بقتلم تیغ ابروی تو بود
غزل 54: زدن از ناوک مژگان بدلم تیرچه بود؟
غزل 55: گل بصد تازگی و آب برویت نرسد
غزل 56: کو طبیبی که دوای دل بیمار کند؟
غزل 57: ای همدمان ز آتش آهم حذر کنید
غزل 58: قبای ارغوانی را ببر کردی، مبارک باد!
غزل 59: دلم به سینه ز دردت چو اضطراب کند
غزل 60: رفتی تو تا از چشم من، از جسم من جان میرود
غزل 61: زتاب ماه جمالت ، زماه تاب رود
غزل 62: ز پند ناصح مشفق بدی ز کس نرود
غزل 63: دل من کشته گر از خنجر مژگان تو شد
غزل 64: جسمم میان آتش هجران کباب شد
غزل 65: از نگاه گرم او از بس دلم بیتاب شد
غزل 66: عمر من ای بی وفا، صرف وفای تو شد
غزل 67: به پیامی اگرم یاد نمایی، چه شود؟
غزل 68: تحمل بیتو جانا کی توان کرد
غزل 69: باد سحر نقاب رخ غنچه باز کرد
غزل 70: بسکه پیکان غمت در دل مرا پنهان بماند
غزل 71: رفتیم از دیده ، دیده بیرخت اعمی بماند
غزل 72: رفتیم از دیده دیده در غمت گریان بماند
غزل 73: ما برفتیم بزلفت دل ما میماند
غزل 74: نبود حنا که بر کف پای تو بسته اند
غزل 75: جانم بلب رسید بتم را خبر کنید
غزل 76: بنومیدی مرانم دور جانا ز آستان خود
غزل 77: در گلشنت ار گذار باشد
غزل 78: نوشتم نامه را بر کاغذ زرد
غزل 79: آغاز هجر یار بپایان نمیرسد
غزل 80: چوتو، ای نازنین ، جانان که دارد؟
غزل 81: با من دل شده دلدار غنابی دارد
غزل 82: بدلم گر ز دل سخت تو راهی باشد
غزل 83: هنگام گل و فصل بهار است ببینید
غزل 84: خورشید خجل از رخ نیکوی تو باشد
غزل 85: تخم گل و ریاحین، تا بر زمین نهادند
غزل 86: زمستان کابل
غزل 87: زمستان کابل 2
غزل 89: در دل گذشت یاد لبت شد دهان لذیذ
غزل 90: میسوزم و در گریه ام، چون شمع هرشب تا سحر
غزل 91: میسوزم و میگریم از هجر تو هر شب تا سحر
غزل 92: نبود بخوبی در جهان، همچون تو دلدار دگر
غزل 93: خواهی که دل زما ببری دل زما مبر
غزل 94: طاق ابروی تو باشد قبلۀ اهل نیاز
غزل 95: خیال وصل تو از دل نمیرود هرگز
غزل 96: جان ما را اینقدر در هجر خود جانان مسوز
غزل 97: روی جانان در نظر خورشید تابانست بس
غزل 98: آنشکر لب به شکر خنده و حرف و سخنش
غزل 99: شود آن لاله رخ چون سوسنی پوش
غزل 100: میکند در مجلس امشب دلبر جانانه رقص
غزل 101: میکنم احوال دل را اندکی با یار عرض
غزل 102: بهار چهرۀ او گشت تا خزان از خط
غزل 103: اهل دنیا را بکام از لذت دنبا چه حظ
غزل 104: دارم از هجر تو در سر آتش سوزان چه شمع
غزل 105: گذشت عمر و نشد کام دل تمام، دریغ!
غزل 106: جلوه گرشد خط بگرد چهرۀ دلدار حیف
غزل 107: تاب تنهایی بسیار ندارد عاشق
غزل 108: گشته اند از جور گردون گلرخان پنهان بخاک
غزل 109: استم از تنهایی خود تنگ دل
غزل 110: گرفت شعله ز عکس رخت چراغ بدل
غزل 111: دل از ستم ربود آنشوخ بی پروای جاهل
غزل 112: در چمن وصف تو میگوید لب خندان گل
غزل 113: گذشتی از نظر ای سرو ناز چون بت غافل
غزل 114: مردم چشم ترا صید نه بادام کنم
غزل 115: هر قدم ساخته پا بوس تو احرام کنم
غزل 116: هرقدم ساخته پا بوس تو احرام کنم
غزل 117: من نه آنم که دمی ترک می و جام کنم
غزل 118: کی توانم که دمی بی رخت آرام کنم
غزل 119: کی توانم بفراق تو که آرام کنم
غزل 120: سرقدم ساخته پابوس تو احرام کنم
غزل 121: هرگه که بزم وصل ترا یاد میکنم
غزل 122: ای مه چو مهمانم شوی، جانرا بقربانت کنم
غزل 123: شکوه دارم ز هجران تو آخر چون کنم
غزل 124: دل چه باشد که فدایت من دلگیر کنم
غزل 125: بی اختیار هر نفست یاد میکنم
غزل 126: دورم از دولت دیدار تو جانان چکنم
غزل 127: نفس بیاد تو از سینه میرود چکنم
غزل 128: گاهی صفتی از لب شیرین تو گویم
غزل 129: تا حال دل بآن گل بی خار گفته ایم
غزل 130: تا ازان لبهای شیرین من جدا افتاده ام
غزل 131: از غم آن طرۀ پر چین بتاب افتاده ام
غزل 132: نه وصل تو قانع نی بهجران طاقتی دارم
غزل 133: ز داغ فرقتت در سینه آه آتشین دارم
غزل 134: بیا بیا که بسی زار در فراق توایم
غزل 135: فغان که بیکس و بیمار در فراق تو ایم
غزل 136: هر جا که بوده ام بخیال تو بوده ام
غزل 137: شب تا بسحر گرد سر کوی تو بودم
غزل 138: تا در نظر رخ تست، روی در نه بینم
غزل 139: دور از تو چون تو خود را، ای سیمبر نه بینم
غزل 140: ز رشک مدعی ای ماه ترک کوی تو کردم
غزل 141: ز دست رفت دلم تا نظر بروی تو کردم
غزل 142: آنکه بود از ستم دوري او هجرانم
غزل 143: گر چه بر در گهت افتاده بروی خاکم
غزل 144: مبادا دور تصویر تو از بتخانۀ چشمم
غزل 145: بدام زلف خوبان مبتلا گشتم ندانستم
غزل 146: دوش از غم دمی نیار میدم
غزل 147: تا که پیدا شده از زلف تو سودا بسرم
غزل 148: عالم بود از رابطۀ ذات تو قائم
غزل 149: دیدۀ غیر برخسار تو دیدن ندهم
غزل 150: بود چون شمع سوزان در فراقت چشم گریانم
غزل 151: چشم ما سوی تو و چشم تو بسوی دیگران
غزل 152: چون گل رخسار تو نشگفته گل در بوستان
غزل 153: چون رخ زیبای تو کی گل دمید از بوستان
غزل 154: آتش شعلۀ رخسار تو سوزد دل من
غزل 155: مشعل آه ز هجرت چو فروزد دل من
غزل 156: حلقۀ گوش اثر دست دعای دل من
غزل 157: دیدم شگفته روی تو، پیوسته چون گل در چمن
غزل 158: بر نخیزم از سر کوی تو ای جانان من
غزل 159: خواهم همیشه کوی ترا جای خویشتن
غزل 160: آمدی دل ز برم رفت، زمانی بنشین
غزل 161: گیرم که شد فرش رهت این جان غم فرسای من
غزل 162: این سینه روزن، روزن است، از سوزن مژگان تو
غزل 163: شد غبار سرمه در چشمم خط ریحان تو
غزل 164: ایکه ما را کشته ناز خنجر مژگان تو
غزل 165: گشته ام من خوشه چین خرمن احسان تو
غزل 166: مائل شده تا چشم من ، با آن قد رعنای تو
غزل 167: مرغ دل بی بال و پر افتاده تا در دام تو
غزل 168: خون شد بتا دلم بامید وفای تو
غزل 169: هرگز ندارد در چمن، گل آب و رنگ و بوی تو
غزل 170: بر دیده ام یکدم نشین تا سیر بینم روی تو
غزل 171: سازند ز برگ گل اگر پیرهن تو
غزل 172: روم چگونه بگلگشت گلستان بیتو
غزل 173: فغان که برلبم از غم رسیدن جان بیتو
غزل 174: در دیده جا گرفتی بجای دگر مرو
غزل 175: ای حاصل از تو نور نظر از نظر مرو
غزل 176: دیده ام یار پسندیده بتی جار ابرو
غزل 177: آن راز نهانی بکه گویم تو بگو
غزل 178: رازیکه میان من و تو بود بگو
غزل 179: گر من غم دل با تو نگویم بکه گویم توبگو
غزل 180: داشت تا پیک صبا راه میان من و تو
غزل 181: بیا سوی من ای سرو روان آهسته آهسته
غزل 182: تا دلربای من زبر من جدا شده
غزل 183: ای محو ماه رویت هر دم هزار دیده
غزل 184: کی با دو دیده سیرت، کس ای نگار دیده
غزل 185: چشمم از گریه چنان قطرۀ خون باریده
غزل 186: شکر لب و شیرین دهن و شهد زبانی
غزل 187: شیرین دهن، پسته لب و چرب زبانی
غزل 189: غنچه لب و پسته دهن و شهد زبانی
غزل 190: ای تازه جوان نیست بمثل تو جوانی
غزل 191: چشمم به چشمت چشم تو، گشته دچار دیگری
غزل 192: هم بیقرارت گشته ام هم دلفگارت
غزل 193: ای دل ز درد عشق که بود اینچنین که دوش
غزل 194: بردیده ام ای نور بصر گر بنشینی
غزل 195: هرگز نتوان یافتنم پیش تو راهی
غزل 196: چسازم باغم خورشید روی ماه سیمایی
غزل 197: واقف درد دل و دانای راز من تویی
غزل 198: نمیدانم چه بد کردم ، زمن قطع نظر کردی
غزل 199: دور مشو زمن دمی ، بهر خدا جگی جگی
غزل 200: در مجلس عاشقان آشوب دل و دینی
غزل 201: سوی من ای شۀ خوبان تو اگر باز آیی
غزل 202: تابکی مست و می و باده غفلت باشی
غزل 203: وه چه پر عشوه و پر ناز و خدنگ اندازی
غزل 204: شوخ غارتگر و بیباک و سرا پا نازی
غزل 205: دل من چند بآیین جفا آزاری
غزل 206 : سپردم دل بدست ظالم شوخ ستم گاری | غزل آخر

تیمورشاه درانی

آمارگیر وبلاگ