کتابخانه دیجیتال

سلمان ساوجی

سلمان ساوجیدیوان اشعار |ساوجیقطعات

440

قطعه شماره ۱: دمادم می‌رسد جانم به لب چون ساغر صهبا
قطعه شماره ۲: لاجرم بهر بزرگان *** نجنباند ز جا
قطعه شماره ۳: می‌گشاید از زبان، صد چشمه حیوان مرا
قطعه شماره ۴: کای پسر چون حاجتی افتد تو را
قطعه شماره ۵: این دو هندوی جهاندیده نورانی را
قطعه شماره ۶: زد آتش در درون صد بار آب زندگانی را
قطعه شماره ۷: بعد ازین هر گدا و تونی را
قطعه شماره ۸: سپهر کوه و قار آفتاب ابر عطا
قطعه شماره ۹: آسمان عکسی ز روی عالم آرای شما
قطعه شماره ۱۰: به آب شهر معظم که خاک بر سر آب
قطعه شماره ۱۱: که احوال حاجی است در اضطراب
قطعه شماره ۱۲: که خاک پای تو را چاکرست آب حیات
قطعه شماره ۱۳: گوش تا گوش از صدای کوس فتح و نصرتت
قطعه شماره ۱۴: گمان مبر که عذارت در آفتاب بسوخت
قطعه شماره ۱۵: از پای تا به سر همه عین سعادت است
قطعه شماره ۱۶: به غلامی درت قیصر و خاقان بر خاست
قطعه شماره ۱۷: هر کسی را به نفس خود شرف است
قطعه شماره ۱۸: جویبار مملکت پیوسته سبز و خرم است
قطعه شماره ۱۹: کلاه گوشه خورشید زنگ زرین است
قطعه شماره ۲۰: تو را ملک سلیمان در نگین است
قطعه شماره ۲۱: که تاب مهرت اندر جان ماه است
قطعه شماره ۲۲: موکب نصرت عنایت در عنان پیوسته است
قطعه شماره ۲۳: آیین وضع و حمل ولادت نهاده است
قطعه شماره ۲۴: بی حضور شما چه فایده است
قطعه شماره ۲۵: شادان شدم از آنکه مرا چارپا بسی است
قطعه شماره ۲۶: گرچه بیش از همه بدنام و دنی است
قطعه شماره ۲۷: بنده عمری ازین بلا می‌جست
قطعه شماره ۲۸: گفتم ای جان و دل که روی تو خست
قطعه شماره ۲۹: زانها که در سواد دل و دفتر آمده است
قطعه شماره ۳۰: گفتم از افلاس وا خواهیم رست
قطعه شماره ۳۱: لیکن از بیماری جان بود پایم سخت سست
قطعه شماره ۳۲: بالای دست را بعه آسمان نشست
قطعه شماره ۳۳: ای خواجه‌ای که دین و سعادت قرین توست
قطعه شماره ۳۴: به های های ز دست تو بارها بگریست
قطعه شماره ۳۵: لیکن اسباب شدن ما را مهیا هیچ نیست
قطعه شماره ۳۶: جز جنابت در جهان امروز استظهار نیست
قطعه شماره ۳۷: تو را زین چنین قحبه‌ای ننگ نیست
قطعه شماره ۳۸: خواجه را شرط و قول و پیمان نیست
قطعه شماره ۳۹: که بهر معیشت ز مال بضاعت
قطعه شماره ۴۰: که هر چه هست به جز خدمت تو نیست صلاح
قطعه شماره ۴۱: ای به تو کشور کرم، آباد
قطعه شماره ۴۲: متصل با صباح محشر باد
قطعه شماره ۴۳: چون خیامت بارگاه آسمان برکنده باد
قطعه شماره ۴۴: تو از طمع که سه حرف میان تهی افتاد
قطعه شماره ۴۵: به وجودت ابدا زحمت و رنجی مرساد
قطعه شماره ۴۶: طبع جهان به خرمی دولت تو شاد
قطعه شماره ۴۷: زهی نهاده نهاد تو عدل را بنیاد
قطعه شماره ۴۸: که تا آستان بوسد و باز گردد
قطعه شماره ۴۹: فلک نقش ثنایت می‌نگارد
قطعه شماره ۵۰: در کسوت فاقه چون به سر برد
قطعه شماره ۵۱: جز از غبار درت توتیا نخواهد کرد
قطعه شماره ۵۲: طایران فتح را از پر تیرت بال کرد
قطعه شماره ۵۳: نامه‌ای دوش به سلمان ز سلیمان آورد
قطعه شماره ۵۴: همچو اطفال کعب می‌بازد
قطعه شماره ۵۵: همه خزائن کان خاک خان نمی‌ارزد
قطعه شماره ۵۶: از بدان جز بدی نیاموزد
قطعه شماره ۵۷: این چنین لطف و کرم هم ز شما برخیزد
قطعه شماره ۵۸: در مجلس تو منصب بالا نمی‌رسد
قطعه شماره ۵۹: سبق ز جمله اقران خود مرا باشد
قطعه شماره ۶۰: با تو پیوسته هم عنان باشد
قطعه شماره ۶۱: در قول پادشاهان قیلی مگر نباشد
قطعه شماره ۶۲: که چون من نغز گفتاری نباشد
قطعه شماره ۶۳: به رقعه‌ای که ز خطش زلال جان بچکد
قطعه شماره ۶۴: شهسوار همتت تا قرب اوادنی براند
قطعه شماره ۶۵: از زرت دامن فرو باید فشاند
قطعه شماره ۶۶: غبار فتنه و ظلم از هوای ملک بنشاند
قطعه شماره ۶۷: خلق را دردل به غیر از غم نماند
قطعه شماره ۶۸: همه دعای تو گوید همه ثنای تو خداوند
قطعه شماره ۶۹: هر یک از هر جنس چندین چارپا بسته‌اند
قطعه شماره ۷۰: زین و پالان را به تنگ آورده‌اند
قطعه شماره ۷۱: گردن از گردون گردان از چه می‌افراشتند
قطعه شماره ۷۲: کفن خود چو کرم پیله تند
قطعه شماره ۷۳: وز پهلوی اقبال تو ادبیر شدند
قطعه شماره ۷۴: که به دم سردی و افسردگی از دی بترند
قطعه شماره ۷۵: کار بر من دراز می‌گیرند
قطعه شماره ۷۶: وینان که ملازمان میرند
قطعه شماره ۷۷: بی‌حیا شخصی بود گر دعوی رادی کند
قطعه شماره ۷۸: به سر تخت خسروی سوگند
قطعه شماره ۷۹: راه برون شدن که تو را هم قفس نماند
قطعه شماره ۸۰: بی وجه مرا در پی خود چند دوانند
قطعه شماره ۸۱: ملک و اسباب و زن و فرزند را مرهون کنند
قطعه شماره ۸۲: کار جهان به تیغ جهانگیر می‌کنند
قطعه شماره ۸۳: بنده زین دایره جمع جدا خواهد بود
قطعه شماره ۸۴: جگرم غرق خون چو مشک بود
قطعه شماره ۸۵: که با ضمیر تو خورشید راضیا نبود
قطعه شماره ۸۶: به ملک فارس به تحصیل وجه زر برود
قطعه شماره ۸۷: حال پیراهن یوسف همه پوشیده شود
قطعه شماره ۸۸: هست و فرض است که قرض غرما باز دهد
قطعه شماره ۸۹: دختران غنچه را تعلیم مستوری دهد
قطعه شماره ۹۰: خود فلک را چه دری بهتر ازین می‌باید
قطعه شماره ۹۱: عذار فتح به خط معنبر آراید
قطعه شماره ۹۲: گره عقد ز ابروی فلک بگشاید
قطعه شماره ۹۳: آمد از بندگی شاه که می‌فرماید
قطعه شماره ۹۴: سوال کرد غرض آنکه مدتی است مدید
قطعه شماره ۹۵: به گوش صامعه جز مدحت شما نرسید
قطعه شماره ۹۶: گهر به رطل نیامد درم به من نرسید
قطعه شماره ۹۷: چو پروانه تا چند تابم دهید
قطعه شماره ۹۸: همچنین معموره‌اش را تا ابد معمور دار
قطعه شماره ۹۹: برد به حضرت خورشید آسمان مقدار
قطعه شماره ۱۰۰: که سایه بر سر سکان ربع مسکون دار
قطعه شماره ۱۰۱: کرد قیتولهای مردم پر
قطعه شماره ۱۰۲: از غبار ذر ور نیکوتر
قطعه شماره ۱۰۳: چنان بزرگ که اندک جریمه سرور
قطعه شماره ۱۰۴: به فحش و زجر فرو شست خواجه مغرور
قطعه شماره ۱۰۵: از سر خویش تا به افسر هور
قطعه شماره ۱۰۶: آهنیت خود تاج سر شد و مرکب سریر
قطعه شماره ۱۰۷: حکایتی برساند به بارگاه وزیر
قطعه شماره ۱۰۸: چهره‌ای زردست و چشم اشک پاش
قطعه شماره ۱۰۹: داد حبی مسلهم فرزند مردود حبش
قطعه شماره ۱۱۰: شاخی است که غنچه گشت بارش
قطعه شماره ۱۱۱: چار ترکت باید اول تا رود کارت ز پیش
قطعه شماره ۱۱۲: به آرزوی تو برخاستم ز مسکن خویش
قطعه شماره ۱۱۳: فیض احسان تو فایض بر سماوات است و ارض
قطعه شماره ۱۱۴: از سماوات و ارض افزون عرض
قطعه شماره ۱۱۵: شد نهان در حجاب منع دریغ
قطعه شماره ۱۱۶: دریا و کوه را همگی برد آب و سنگ
قطعه شماره ۱۱۷: کای گرفته ز جهان طبع لطیف تو ملال
قطعه شماره ۱۱۸: زهی خرد ز وجود تو کسب کرده کمال
قطعه شماره ۱۱۹: در کمال شرف و قدر ازان سوی کمال
قطعه شماره ۱۲۰: که رزق خلق خدا را کف تو گشت کفیل
قطعه شماره ۱۲۱: که سلک ملک ز رایش گرفته است نظام
قطعه شماره ۱۲۲: ای تو را مه چاکر و کیوان غلام
قطعه شماره ۱۲۳: حدیث فاقه داعی و عرض قصه وام
قطعه شماره ۱۲۴: من دعایت با دعای قدسیان پیوسته‌ام
قطعه شماره ۱۲۵: صدر تو قبله عرب و کعبه عجم
قطعه شماره ۱۲۶: مژده فتحی دگر می‌آیدم
قطعه شماره ۱۲۷: باغ خلق تو را هوا دارم
قطعه شماره ۱۲۸: در ثنایت عقدهای در مکنون آورم
قطعه شماره ۱۲۹: منع نتوان کرد سلمان نیست اینجا جای خشم
قطعه شماره ۱۳۰: با آنکه طبع بنده لطیف است چون کنم
قطعه شماره ۱۳۱: بر همه سروران تویی مخدوم
قطعه شماره ۱۳۲: هر دم چو آفتاب ز موج سماروم
قطعه شماره ۱۳۳: روی بخت تو تازه می‌خواهم
قطعه شماره ۱۳۴: صورت رحمت علی علیم
قطعه شماره ۱۳۵: دارای تاج بخش و خدیو جهان ستان
قطعه شماره ۱۳۶: زبده ارکان و انجم حاصل کون و مکان
قطعه شماره ۱۳۷: همگان را آن سخن مبذول باید داشتن
قطعه شماره ۱۳۸: خازن گنج ممالک، مالک ملک سخن
قطعه شماره ۱۳۹: غرق عرق زاده بحر عدن
قطعه شماره ۱۴۰: در آخر رجب افتاد اتفاق حسن
قطعه شماره ۱۴۱: زهی به جاه و جمال تو چشم جان روشن
قطعه شماره ۱۴۲: تا نجویی زینهار آزار من
قطعه شماره ۱۴۳: به همه بابی از بهشت برین
قطعه شماره ۱۴۴: معدن خلق حسن مظهر حق شاه حسین
قطعه شماره ۱۴۵: همچنان باشدبه نام او مقرر همچنین
قطعه شماره ۱۴۶: رفتی و ماند از تو خالی جای تو
قطعه شماره ۱۴۷: ای جلال رفعتت را اوج گردون پایگاه
قطعه شماره ۱۴۸: زمان وقف جمال عرب همه ساله
قطعه شماره ۱۴۹: کرد از گردون سوال شاه زمانه
قطعه شماره ۱۵۰: ای لطف تو روح را سکینه
قطعه شماره ۱۵۱: ای جوان گرچه به غایت حوبی
قطعه شماره ۱۵۲: که آسمان بزرگی و اختر دادی
قطعه شماره ۱۵۳: ناله افتاده باری آمدی
قطعه شماره ۱۵۴: داشتی مایه در چکانیدی
قطعه شماره ۱۵۵: که گردون مروت را مداری
قطعه شماره ۱۵۶: نصیب من همه سرگشتگی است پنداری
قطعه شماره ۱۵۷: بر شاه دلشاد کاری نداری
قطعه شماره ۱۵۸: منش دانم بد اندیشی است بد نفسی بد آموزی
قطعه شماره ۱۵۹: که کرده بود خرابش جهان ز بی باکی
قطعه شماره ۱۶۰: همچو شمعش نگریزد ز ثبات قدمی
قطعه شماره ۱۶۱: کز سم اسب به مژگان گرد ره بزدودمی
قطعه شماره ۱۶۲: مرا چون توانی که غمگین کنی
قطعه شماره ۱۶۳: مشابه است به بی دولتی و بی دینی

سلمان ساوجی

آمارگیر وبلاگ