به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

واعظ قزوینی

واعظ قزوینیرباعی هاشمارهٔ ۶: دایم نبود جوانی ایام ترا

1030عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

دایم نبود جوانی ایام ترا
صبح پیریست در پی، این شام ترا
فرداست که در دفتر ایام، اجل
از قامت خم حلقه کند نام ترا

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۵: تا کام دهی، نفس بخود معجب را 2شمارهٔ ۶: دایم نبود جوانی ایام ترا 3شمارهٔ ۷: بر نقش جهان که راه زد جاهل را 4شمارهٔ ۸: در خانه، فراش و متکا نیست مرا 5شمارهٔ ۹: پیری از عمر کرده بیزار مرا 6شمارهٔ ۱۰: نبود چون نام، دشمنی انسان را 7شمارهٔ ۱۱: از فیض هوا، سبز نگردد گل ما 8شمارهٔ ۱۲: یارب! نه سزای تست گر کرده ما 9شمارهٔ ۱۳: هر ذره زمهر تست جانی بیتاب 10شمارهٔ ۱۴: ای دل رخ از این سرای فانی برتاب 11شمارهٔ ۱۵: ای روی تو در نمودن خود بیتاب 12شمارهٔ ۱۶: خوش آنکه بغم شکفته باشی همه شب 13شمارهٔ ۱۷: حسنت، روزی که دست و شمشیر افراخت 14شمارهٔ ۱۸: ای آنکه غم لباس جان تو گداخت 15شمارهٔ ۱۹: آنکو بدلش بیم گنه کمیاب است 16شمارهٔ ۲۰: ملک است چو خانه یی که دردار فناست 17شمارهٔ ۲۱: هر چند قبا درشت تر، ژنده تر است 18شمارهٔ ۲۲: ما را نه حرف تند یاران ضرر است 19شمارهٔ ۲۳: در رسته عاشقی،که نفعش ضرر است 20شمارهٔ ۲۴: هر چند کلام تو چو در و گهر است 21شمارهٔ ۲۵: ای آنکه بهر دمت هوای دگر است 22شمارهٔ ۲۶: ای آنکه همیشه ملک و مالت هوس است 23شمارهٔ ۲۷: از هر نعمت که در جهان دسترس است 24شمارهٔ ۲۸: دامن زن آتش فنا، این نفس است 25شمارهٔ ۲۹: آن را که نه آتش خرد خاموش است 26شمارهٔ ۳۰: آبادی از این خراب جستن غلط است 27شمارهٔ ۳۱: لذت دگر از شباب جستن غلط است 28شمارهٔ ۳۲: این راهزنان که راهروشان نام است 29شمارهٔ ۳۳: نفس تو، که تن پروریش آیین است 30شمارهٔ ۳۴: ز آن موی میان، فکر مرا جانکاه است 31شمارهٔ ۳۵: ای آنکه ترا خانه آراسته است 32شمارهٔ ۳۶: گفتم، ز چه آیا طرب از ما رفته است؟33شمارهٔ ۳۷: بشنو ز گذشتگان ترا گر گوشی است 34شمارهٔ ۳۸: عمر تو خس و، زر آتش سوزانی است 35شمارهٔ ۳۹: جایی که کسی پی نبرد، بی جایی است 36شمارهٔ ۴۰: آیینه روی دلبران، مظهر اوست 37شمارهٔ ۴۱: زین باغ، که در وی گل شادی خودروست 38شمارهٔ ۴۲: ای آنکه دلت جز بهوس مایل نیست 39شمارهٔ ۴۳: ای آنکه ترا جز غلیان همدم نیست 40شمارهٔ ۴۴: کس را چو زبان نرم خود همدم نیست!41شمارهٔ ۴۵: امید ز هر که هست، باید برداشت 42شمارهٔ ۴۶: هر بی جگری ز تنگ دنیا نگذشت 43شمارهٔ ۴۷: بر درگه خلق، بندگی ما را کشت 44شمارهٔ ۴۸: مستی جوانیم بطاعت چو نهشت 45شمارهٔ ۴۹: از بهر خلافت پیمبر بی گفت 46شمارهٔ ۵۰: دنیا، که بجلوه میکند مفتونت 47شمارهٔ ۵۱: عزت، ثمر فروتنی میگردد 48شمارهٔ ۵۲: ای آنکه همیشه در پی خوابی و خورد 49شمارهٔ ۵۳: گه در غم پوششی و، گه در غم خورد 50شمارهٔ ۵۴: عمر تو بفکر دنیی دون گذرد 51شمارهٔ ۵۵: بدخو، از خوی خود بدوزخ باشد 52شمارهٔ ۵۶: آتش اگرت ز عشق در سر باشد 53شمارهٔ ۵۷: دل، از غم نانی اگرت خون باشد 54شمارهٔ ۵۸: فرزند، برای روز بد میباشد 55شمارهٔ ۵۹: هر گز نه ترا دل غمین میباشد 56شمارهٔ ۶۰: گر شعر نه مال و ثروتم می بخشد 57شمارهٔ ۶۱: از جوش شباب، پر دلت بی غم شد 58شمارهٔ ۶۲: بی خاطر جمع، نکته دان نتوان شد 59شمارهٔ ۶۳: ای آنکه بجمع سیم و زر حرصت خواند 60شمارهٔ ۶۴: نی در سر شوق و، نی بدل پروا ماند 61شمارهٔ ۶۵: نی سفره، نه کاسه، نی طبق میماند 62شمارهٔ ۶۶: این مدعیان که راه نشناخته اند 63شمارهٔ ۶۷: چون دیده بینشم عطا فرمودند 64شمارهٔ ۶۸: ای گشته ز شب بخورد و خوابی خرسند 65شمارهٔ ۶۹: کس جا بدل فتادگان تا نکند 66شمارهٔ ۷۰: درد دل خسته را، نگفتن چه کند؟67شمارهٔ ۷۱: جاهل، چو هوس بچتر شاهی فگند 68شمارهٔ ۷۲: طفلان، که فرح فزا و غم کاهانند 69شمارهٔ ۷۳: گر باده غم نصیب ما زین خم بود 70شمارهٔ ۷۴: گر قبله دل، نه کوی آن شاه بود 71شمارهٔ ۷۵: از خوی درشت، دوست نایاب شود 72شمارهٔ ۷۶: تا از دم گرمی سخنی سر نشود 73شمارهٔ ۷۷: با خلق الفت، دماغ سازی خواهد 74شمارهٔ ۷۸: هر کس که در این زمانه عزت جوید 75شمارهٔ ۷۹: زاد ره مرگ، گریه و آه ببر 76شمارهٔ ۸۰: از کار جهان، بترک و تجرید گذر 77شمارهٔ ۸۱: از خانه خراب کردن خلق به زور 78شمارهٔ ۸۲: تاکی ز شراب خواب مستی، برخیز!79شمارهٔ ۸۳: در مکتب عقل، خود کتاب خود باش 80شمارهٔ ۸۴: ای آنکه ترا خوش غلیانیست تلاش 81شمارهٔ ۸۵: مو، جوهر تیغ ابروی دلجویش 82شمارهٔ ۸۶: ای ازلم ولانسلمت، خلق به تنگ 83شمارهٔ ۸۷: در دیده چرغت، ای جهان فرهنگ 84شمارهٔ ۸۸: چرغ تو که در صید ندانسته درنگ 85شمارهٔ ۸۹: از صاف دلان نیست کدورت را رنگ 86شمارهٔ ۹۰: هر سو برخ تو نیست زلف شبرنگ 87شمارهٔ ۹۱: از واهمه چرغ تو آن زرین چنگ 88شمارهٔ ۹۲: برخیز شب ای همای اوج اقبال 89شمارهٔ ۹۳: ای آنکه نباشد از نمازت جز نام 90شمارهٔ ۹۴: گر دل نشدی باین دو مصرع شادم 91شمارهٔ ۹۵: هان کار بکن راست، که قامت شد خم 92شمارهٔ ۹۶: ای درد تو لیلی دل مجنونم 93شمارهٔ ۹۷: آن روز که بیدار از این خواب شوم 94شمارهٔ ۹۸: ما دشمن خویش را، بیاری زده ایم 95شمارهٔ ۹۹: عمری به عبث همنفس قال شدیم 96شمارهٔ ۱۰۰: هر چند گناه تو عظیم است عظیم 97شمارهٔ ۱۰۱: با اهل ستم مجوش بهر احسان 98شمارهٔ ۱۰۲: از صدق، سخن کند اثر در دل و جان 99شمارهٔ ۱۰۳: خواهی اگر از راحت کونین نشان 100شمارهٔ ۱۰۴: جانت نشود پاک ز گرد عصیان 101شمارهٔ ۱۰۵: خواهی که شود بر سر خلقت مسکن 102شمارهٔ ۱۰۶: خالی ز خرد شد سر و، از نیرو تن 103شمارهٔ ۱۰۷: هردم، رهم ای عشق بیک رنگ مزن 104شمارهٔ ۱۰۸: همراه شباب، رفت نیرو از تن 105شمارهٔ ۱۰۹: از گنج عطای تو، چه کم دارم من؟106شمارهٔ ۱۱۰: موجود، کسی به جز تو نشمارم من!107شمارهٔ ۱۱۱: کم گو، که بود سخن چو در مکنون 108شمارهٔ ۱۱۲: آمد پیری و، زشت شد صورت تو 109شمارهٔ ۱۱۳: شد وعده اگر خلاف در حضرت تو 110شمارهٔ ۱۱۴: واعظ چه کسست؟ کمترین بنده تو!111شمارهٔ ۱۱۵: پر در پی وصل آرزوها تک و دو 112شمارهٔ ۱۱۶: دردی که بسوی چاره ساز آیی کو؟113شمارهٔ ۱۱۷: از بهر شناساییت از لطف اله 114شمارهٔ ۱۱۸: ای از مرض حرص ترا دل مرده 115شمارهٔ ۱۱۹: شاهی خواهی، گدایی از دست مده 116شمارهٔ ۱۲۰: هستی نبود، جز غم و رنج و تعبی 117شمارهٔ ۱۲۱: گر صاحب تاج و کمری، ورپاجی 118شمارهٔ ۱۲۲: تا کی ز طمع خوار نظرها گردی 119شمارهٔ ۱۲۳: ای دل، تو بتنگم از جفا آوردی 120شمارهٔ ۱۲۴: نبود چو حضور قلب و مژگان تری 121شمارهٔ ۱۲۵: ای آنکه تمام آرزو و هوسی 122شمارهٔ ۱۲۶: با خشم و شره، همال تاکی باشی؟123شمارهٔ ۱۲۷: آمد پیری و، رفت ایام خوشی 124شمارهٔ ۱۲۸: دنیاست سرای غم، تو یکسر شعفی 125شمارهٔ ۱۲۹: بی داد و دهش ملک جهان نستانی 126شمارهٔ ۱۳۰: گر در طلب معرفت یزدانی 127شمارهٔ ۱۳۱: خوش آنکه ندارد غم فرزند و زنی 128شمارهٔ ۱۳۲: در مبحث علم، تندخویی چه کنی؟129شمارهٔ ۱۳۳: آجل خواهی، بفکر عاجل چه روی؟!

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ