که نام وی عبداللّه بن محمد است، کنیت او ابومحمد نشاپوریست از محلهٔ حیره ببغداد بود یگانهٔ مشایخ عراق بود و از ایمهٔ ایشان، از اصحاب باحفص بود و جنید٭ را دیده و سیداست. گفت: عجایب عراق سه ایذ زعقه «به معنی فریاد، صیحه» شبلی٭ و نکتهٔ مرتعش، و حکایات جعفر خلدی. مرتعش در مسجد شو نیزیه بوده بود مقیم در بغداد، و آنجا برفته در سنه ثمان و عشرین و ثلثمائه.
شیخ الاسلام گفت: که مرتعش گفت امام ظرف: که هرگز خویشتن بباطن خاص ندیدم. از وی پرسیدند: کی تصوف چیست؟ گفت: اشکال و تلبیس و کتمان پس این بیت برخواند
سری و سرک لا یعلم به احد
الا الخلیل و لا ینطق به ناطق
و هم از وی پرسیدند کی: ای الاعمال افضل؟ گفت: رویة فضل اللّه. پس این بیت برخواند:
ان المقادیر اذا ساعدت
الحقت العاجز بالعازم
قال المرتعش: افضل الارزاق تصحیح العبودیة علی المشاهدة و ملازمة الخدمة علی السنة.