در عشق تو ایصنم چنانم

کز هستی خویش در گمانم

هر چند که زار و ناتوانم

گر دست دهد هزار جانم

*****

کو بخت که از سر نیازی

در حضرت چون تو دلنوازی

معروض کنم نهفته رازی

هیهات که چون تو شاهبازی

*****

هر چند ستمگری ترا خوست

کم کن ز بدی که آن نه نیکوست

گر آنکه دلت ز آهن و روست

آخر بسرم گذر کن ایدوست

*****

گفتم که چو کشتیم بزاری

زین پس ره مرحمت سپاری

بر دل رقم وفا نگاری

تو خود سر وصل ما نداری

*****

ای بسته کمر ز دور و نزدیک

بر هیچ بخون ترک و تازیک

وز مسکن اخلص الممالیک

کر خانه محقرست و تاریک

*****

من از تو بجز وفا نجویم

بیرون ز گلی وفا نبویم

الا ره بندگی نپویم

اسرار تو پیش کس نگویم

*****

نه مهر بمهر تو فزودیم

گیرم نه در وفا گشودیم

نه بود هر آنچه مینمودیم

آخر نه من و تو دوست بودیم

*****

گر سر ببری بتیغ تیزم

از کوی وفات بر نخیزم

ور زانکه کنند ریز ریزم

من مهره مهر تو نریزم

*****

آنها که نشان عشق جویند

جز راه رضای حق نپویند

خاک من زار چون ببویند

گر نام تو بر سرم بگویند

*****

گر غمزه تو زند به تیرم

ور زلف تو در کشد بقیرم

یکدم نبود ز تو گزیرم

من ترک وصال تو نگیرم

*****

گر بگذردم به پیش خیلی

هر یک بصفا به از سهیلی

از تو نکنم بغیر میلی

مجنونم اگر بهای لیلی

*****

گفتم صنما در آرزویت

آشفته و تیره دل چو مویت

هر چند نمیرسد بکویت

شب نیست که در فراق رویت

*****

ای وصل تو اصل شادمانی

دامن بفراق جاودانی

بر ابن یمین چه میفشانی

هر حکم که بر سرم برانی

*****