یا رب از من که برد سوی خراسان خبری

ایصبا گر بودت هیچ مجال گذری

*****

عمده الملک یمین دول و دین که بود

اتفاق همه کور است خصال و سیری

*****

گر ز بار غمت از پای در آمد دل من

دستگیری کن و از عین عنایت نظری

*****

بگریبان دلم چنگ غم اندر زده ئی

ترسم ای شادی جان زانکه بگیرد سحری

*****

از تو محرومم و این شیوه فضل و هنر است

دور بادا ز من این فضل و نباشد هنری

*****

طوطی جان بهوای شکر الفاظت

عزم دارد که گرش باز شود بال و پری

*****

ای ز لفظ تو سخن یافته آن نظم و نسق

که بود نزد خرد در بر او مختصری

*****

ز آتش طبع گهر بار تو باد سحری

بعدن گر برد از خاک خراسان خبری

*****

پرتو مشعله رای جهان آرایت

گر کشد شعله بر افلاک شود زو شرری

*****

هر کبوتر که بود برج جلالت وطنش

گر کند سوی وطن از سوی گردون سفری

*****

لطف جان و دل تو هست بحدی که صبا

بختن گر بود از نفحه لطفت اثری

*****

خشمت ار تیغ کشد بر مه و ماهی گه کین

جوشنی گر چه گرفت این یک و آن یک سپری

*****

صاحبا تا سخن ابن یمین مدحت تست

نیست همچون سخن او بحلاوت شکری

*****

بر دعا ختم کند مدحت جاهت پس ازین

زانکه بر اوج مدیح تو خورشید فری

*****

دشمن تو بمثل اطلس گردون پوشد

همچو کرم قز اگر چند بگیرد خطری

*****