چه شد که بگرفت فرح جهان را
کرب برون رفت ز دل مهنان را
رسان به پیران بگو جوان را
*****
کنند بدرود غم نهان را
ز طرف گلشن هم ز سیر گلزار
*****
شده است عالم ز پیر و برنا
تمام واله تمام شیدا
*****
ز صنع یزدان ز لطف یکتا
که رفت کانون که شد سفندار
*****
به رودت برد شکست از پی
*****
فرار کردند ز کشور کی
ز سودت طبع ز سوء هنجار
*****
به سوی گلشن هزار آمد
*****
بهار آمد بهار آمد
به عنف دشمن به رغم اغیار
*****
چو گشت نوروز به فر میمون
*****
در او عیان ساخت صفات بی‌چون
ز مولد خویش رسول مختار
*****
وضوح اوصاف احمدی شد
*****
طلوع نور محمدی شد
ز فر یزدان ز حکم دادار
*****
رخ از ولادت نمود ظاهر
پی هدایت برای انذار
*****
سمند همت سوی جهان تاخت
*****
به کسر اوئان ز کعبه پرداخت
به قلع عدوان به قطع کفار
*****
سماوه را شد ز امر یکتا
*****
چو لجه نیل ز آب صحرا
به کثرت موج چو بحر ذخار
*****
هر آن صفاتی که بود مبهم
*****
ز صانع کون خدای عالم
بیاری حق به عون جبار
*****
که داده زینت به باغ رضوان
به تهنیت حور به وجود غلمان
خموش گردید شرار یزدان
*****
حجیم گردید ز شوق خندان
ز طالع سعد ز بخت بیدار
*****
چه عرش و کرسی چه بیت معمور
تمام خشنود تمام مسرور
*****
جنود ابلیس شد از فلک دور
ز فرط خذلان ز عین ادبار
*****
بنای تثلیث اساس ترسا
*****
به هم فرو ریخت فتاد از پا
رسوم زردشت عبادت نار
*****
که اندکی از وفور رحمت
*****
به کل ادیان به جمع امت
کند مبرهن شود پدیدار
*****
بلند فرمود با حسن الحال
*****
ره یقین را گرفت اقبال
به رفع تشکیک به دفع اشرار
*****
به عترت وی ز فرط عصیان
*****
خروج کردند ز بغی و عدوان
ز کبر و نخوت ز روی انکار
*****
سیه دلی چند ز خلق خودکام
*****
ز خلق کوفه ز مردم شام
لعین و بی‌دین و خونخوار
*****
به کوفه کردند ز جان خود سیر
تنش مشبک شد از تف تیر
*****
گلوی عطشان به زیر شمشیر
فتاد آخر غریب و بی‌یار
*****
نکرد رحمی کس از ثوابش
*****
به نیزه کردند راس جنابش
گروه بی‌شرم سپاه غدار
*****
نمود زینب میان اعدا
*****
بالتجا رو غریب و تنها
*****
به کوه و صحرا غریب و عطشان
تمام دلتنگ تمام گریان
*****
ز جور عدوان ز ظلم اشرار
*****
به شام دادند خرابه مسکن
*****
که گشت (صامت) به آه و شیون
ز غصه رنجور به غم گرفتار