به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

شاه نعمت الله

شاه نعمت اللهمفرداتشمارهٔ ۹۰: چون مجرد شد او و عریان شد

1320عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

چون مجرد شد او و عریان شد

آفتاب خوشی بر او برتافت

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۸۹: چون دلم کار خاک کم کردی 2شمارهٔ ۹۰: چون مجرد شد او و عریان شد 3شمارهٔ ۹۱: چون من ز راه سلامت نمی رسم به سلام ...4شمارهٔ ۹۲: چون که پر داد مرغ جان را باز 5شمارهٔ ۹۳: چیزی که مراد دل بر آن است 6شمارهٔ ۹۴: حرف و معنی جام و می را نوش کن 7شمارهٔ ۹۵: حسن حسن است که با حسین است 8شمارهٔ ۹۶: حسن خلق و خلق می ‌دانم ز حق 9شمارهٔ ۹۷: خانهٔ دل عمارتی می کن 10شمارهٔ ۹۸: خدمت محمود می ‌جستی ایاز 11شمارهٔ ۹۹: خری بر اسب و عیسی شد پیاده 12شمارهٔ ۱۰۰: خواجه بی ‌عقل است و سرگردان شده 13شمارهٔ ۱۰۱: خواجه‌ای دیدم که می آید ز کیچ 14شمارهٔ ۱۰۲: خوش آب حیاتی است روان از نفس ما 15شمارهٔ ۱۰۳: خوش خیالی به خواب می ‌بینم 16شمارهٔ ۱۰۴: خوش لب ماست یک زمان بنشین 17شمارهٔ ۱۰۵: در آتش محبت خود را بسوز خوش خوش 18شمارهٔ ۱۰۶: در آینه تمثال جمال رخ اوست 19شمارهٔ ۱۰۷: در آینهٔ تمام اشیا 20شمارهٔ ۱۰۸: در جهانی که عقل و ایمان است 21شمارهٔ ۱۰۹: در چنین خانه گر بیاری یار 22شمارهٔ ۱۱۰: در حضرت او وحدت و کثرت دریاب 23شمارهٔ ۱۱۱: در حقیقت بنده و سیّد یکی است 24شمارهٔ ۱۱۲: در خرابات رند مستی دید 25شمارهٔ ۱۱۳: در دو عالم یکی است عبداللّه 26شمارهٔ ۱۱۴: در دیدهٔ ما نظر کن ای شاه 27شمارهٔ ۱۱۵: در ریاضت مراد خواهی یافت 28شمارهٔ ۱۱۶: در زمانی که با خدا باشیم 29شمارهٔ ۱۱۷: در سمرقند مانده ای تا چند 30شمارهٔ ۱۱۸: در ظل آفتاب تو چرخی همی زنیم 31شمارهٔ ۱۱۹: در فضای وجود و اوج شهود 32شمارهٔ ۱۲۰: در فنا رفت و در بقا آسود 33شمارهٔ ۱۲۱: در گلستان این چنین خوش رسته‌ای 34شمارهٔ ۱۲۲: در محبت ودود باید بود 35شمارهٔ ۱۲۳: در مظاهر آنچنان پیدا نمود 36شمارهٔ ۱۲۴: در هر چه نظر کنم توئی در نظرم 37شمارهٔ ۱۲۵: در هوای مجلسش چندان بگریم همچو شم ...38شمارهٔ ۱۲۶: در وحدت اگر کثرت ما محو شود 39شمارهٔ ۱۲۷: در وصف و کمال قدر او گفت 40شمارهٔ ۱۲۸: دل حاضر دار با خدایت 41شمارهٔ ۱۲۹: دل مغرب نور ماه شاهی است 42شمارهٔ ۱۳۰: دل نرم و کف بخشنده آن گاه 43شمارهٔ ۱۳۱: دلم آئینهٔ حق است از حق 44شمارهٔ ۱۳۲: دهن و چشم و لبت هر سه به هم خوب ا ...45شمارهٔ ۱۳۳: دیدهٔ ما چو نور او بیند 46شمارهٔ ۱۳۴: ذاتی و چه ذات ، ذات موصوف من است 47شمارهٔ ۱۳۵: ذر‌ه‌ای نیست که خورشید در او پیدا ...48شمارهٔ ۱۳۶: راز با کاغذ و با خامه نمی ‌یارم گ ...49شمارهٔ ۱۳۷: رب الارباب رب این مربوب است 50شمارهٔ ۱۳۸: رب و مربوب خویش می ‌جوید 51شمارهٔ ۱۳۹: رحمی به دلم کن ای برادر 52شمارهٔ ۱۴۰: رندی که حریف ماست دایم 53شمارهٔ ۱۴۱: رو به آب چشم ما خوشتر شده 54شمارهٔ ۱۴۲: رو طاعت و خیر کن که دین است 55شمارهٔ ۱۴۳: ساغر ما بود تو را در خور 56شمارهٔ ۱۴۴: ستر است و ستایر و ستور است 57شمارهٔ ۱۴۵: سخن عارفان به جان بشنو 58شمارهٔ ۱۴۶: سرّ دور قمر ز ما بشنو 59شمارهٔ ۱۴۷: سر آبی نه سرابی طلب از خویش سر آب ...60شمارهٔ ۱۴۸: سر کل چون کله نهد بر سر 61شمارهٔ ۱۴۹: سروی است قد ما که کشیده است به با ...62شمارهٔ ۱۵۰: سعادت همچو ماهی خوش بر آمد 63شمارهٔ ۱۵۱: سلب و ایجاب در نمی ‌گنجد 64شمارهٔ ۱۵۲: سلطنت بر مزید باد مدام 65شمارهٔ ۱۵۳: سه شنبه قصد می کن با حجامت 66شمارهٔ ۱۵۴: سیّد است او تو بندهٔ او باش 67شمارهٔ ۱۵۵: سیّد که بود نعمت‌اللّه به نامش 68شمارهٔ ۱۵۶: سیّد ما بندهٔ جانی اوست 69شمارهٔ ۱۵۷: سیّد من بنده را تفیهم کرد 70شمارهٔ ۱۵۸: شرک را قلب کن که شکر آن است 71شمارهٔ ۱۵۹: شمامه با شمایل راز می ‌گفت 72شمارهٔ ۱۶۰: شهری که در او شحنه ستمکش باشد 73شمارهٔ ۱۶۱: شیر مردی باید از خود رسته‌ای 74شمارهٔ ۱۶۲: صوت داود است و ما خوش نغمه‌ای دار ...75شمارهٔ ۱۶۳: صورت حق معنی هر دو جهان 76شمارهٔ ۱۶۴: طریق عرف سید گفت با تو 77شمارهٔ ۱۶۵: ظاهر و باطن ار کنی کامل 78شمارهٔ ۱۶۶: ظاهر و باطن صدف می خوان 79شمارهٔ ۱۶۷: ظاهرم در کوبنان و باطنم و در کوه ...80شمارهٔ ۱۶۸: ظل ید مطلق است این دست 81شمارهٔ ۱۶۹: عارفان غیر او به او دانند 82شمارهٔ ۱۷۰: عارفانش خوانده ‌اند این حضرت جمع ...83شمارهٔ ۱۷۱: عاشقانه خوش درین دریا نشین 84شمارهٔ ۱۷۲: عالم و معلوم آنجا هست نیست 85شمارهٔ ۱۷۳: عشق است که گوهر محیط است 86شمارهٔ ۱۷۴: عشق او در همه بود ساری 87شمارهٔ ۱۷۵: عشق چوگان و عالمی گویم 88شمارهٔ ۱۷۶: عقل اگر لشکری کشد بر تو 89شمارهٔ ۱۷۷: عقل ذاتی عرش الرحمن ما 90شمارهٔ ۱۷۸: علی الصباح به میخانه خوش روان گشت ...91شمارهٔ ۱۷۹: عیدی هر کسی بود چیزی 92شمارهٔ ۱۸۰: عین ما چون به عین واصل شد 93شمارهٔ ۱۸۱: عین هر دو یکی بود دریاب 94شمارهٔ ۱۸۲: فرق است میان این و آن دریابش 95شمارهٔ ۱۸۳: قال بگذار و بگذر از سر حال 96شمارهٔ ۱۸۴: قطب عالم خلیفهٔ بر حق 97شمارهٔ ۱۸۵: قطره و بحر هر دو یک آبند 98شمارهٔ ۱۸۶: قطره و بحر و موج و جوهر چار 99شمارهٔ ۱۸۷: قطره‌ای بود باز بحری شد 100شمارهٔ ۱۸۸: قول حسینی شنو راه مخالف مرو 101شمارهٔ ۱۸۹: کون جامع وجود انسان است 102شمارهٔ ۱۹۰: کی نویسد قلم کلام اللّه 103شمارهٔ ۱۹۱: کردم از وی سؤال و گفت جواب 104شمارهٔ ۱۹۲: که غیر از انبیا و اولیا کس 105شمارهٔ ۱۹۳: گر بر افروزد آتش دردم 106شمارهٔ ۱۹۴: گر برافتد حجاب ما از ما 107شمارهٔ ۱۹۵: گر بود خوبی تو از زلف و خال 108شمارهٔ ۱۹۶: گر بیابی از آن لبش حلوا 109شمارهٔ ۱۹۷: گر تو را عزم هست تا دربند 110شمارهٔ ۱۹۸: گر تو فانی شوی ز جود وجود 111شمارهٔ ۱۹۹: گر جوهر جان ما بود پاک 112شمارهٔ ۲۰۰: گر چه از چشم خلق شد پنهان 113شمارهٔ ۲۰۱: گر زان که تو پاکی ای برادر 114شمارهٔ ۲۰۲: گر عادت است رسم تکلف میان خلق 115شمارهٔ ۲۰۳: گر کشته حیات جاویدان است 116شمارهٔ ۲۰۴: گر گدا باشد به یاد پادشه نبود عجب 117شمارهٔ ۲۰۵: گرد اندوه من نمی ‌گردم 118شمارهٔ ۲۰۶: گرد بر گرد عاشقان می ‌گرد 119شمارهٔ ۲۰۷: گفتم که به نقل نار بهتر یا به 120شمارهٔ ۲۰۸: گفتند گلابست بدیدیم گل آب است 121شمارهٔ ۲۰۹: گوهر ار جویی بیا دریا طلب 122شمارهٔ ۲۱۰: لاجرم تا ز عشق آگاهم 123شمارهٔ ۲۱۱: لب دلبر خوش است بوسیدن 124شمارهٔ ۲۱۲: لیس فیه الدار غیره دیار 125شمارهٔ ۲۱۳: ما بین دو عین راست از نون تا میم 126شمارهٔ ۲۱۴: ما را به وجود خود نباشد بودی 127شمارهٔ ۲۱۵: ما همه ذره ‌ایم و او خورشید 128شمارهٔ ۲۱۶: ما و ساقی نشسته مست خراب 129شمارهٔ ۲۱۷: ما و ماهان و خطهٔ کرمان 130شمارهٔ ۲۱۸: ما و همان دلبران و جام شبانه 131شمارهٔ ۲۱۹: مایی ما بر افتاد اویی او عیان شد 132شمارهٔ ۲۲۰: مجلس عشق است و ما مست خراب 133شمارهٔ ۲۲۱: مجموعهٔ مجموع کمال است که در وی 134شمارهٔ ۲۲۲: محب آل محمد چو بایزید بود 135شمارهٔ ۲۲۳: محو ما شد قطره و دریا و جو 136شمارهٔ ۲۲۴: مخلصانه به صدق بی ‌اکراه 137شمارهٔ ۲۲۵: مرشدی کو خبیر این راه است 138شمارهٔ ۲۲۶: مرغکی سرگشته گردد کو به کو 139شمارهٔ ۲۲۷: مژدگانی که روز عید آمد 140شمارهٔ ۲۲۸: مشکل ما جمله حلوا کرده‌اند 141شمارهٔ ۲۲۹: معانی خوشی جانا بیان کن 142شمارهٔ ۲۳۰: مقصود ز بندگان همه خدمت اوست 143شمارهٔ ۲۳۱: مقصود من تویی چه کنم نعمت بهشت 144شمارهٔ ۲۳۲: ملکوتست عالم ارواح 145شمارهٔ ۲۳۳: من سوخته‌ام بقیه‌ای گر یابی 146شمارهٔ ۲۳۴: موج و بحر و حباب ای دانا 147شمارهٔ ۲۳۵: می به رندان ده به زاهد می مده 148شمارهٔ ۲۳۶: می دار به دست خود ترازو 149شمارهٔ ۲۳۷: نام نیک است یادگار بشر 150شمارهٔ ۲۳۸: نان گندم نزد آدم خوش بود 151شمارهٔ ۲۳۹: نبی بیت اللّه و باش علی دان 152شمارهٔ ۲۴۰: نزد ما او خلیفة‌اللّه است 153شمارهٔ ۲۴۱: نشان اهل دوزخ نیز چار است 154شمارهٔ ۲۴۲: نشان جملهٔ مردم همین است 155شمارهٔ ۲۴۳: نشان زمرهٔ جنت چهار است 156شمارهٔ ۲۴۴: نعمت‌اللّه را طلب کن از خدا 157شمارهٔ ۲۴۵: نعمت‌اللّه نعمتی دارد تمام 158شمارهٔ ۲۴۶: نقش و خیالی است حدوث از قدیم 159شمارهٔ ۲۴۷: نقطه ای که الف نقش بست 160شمارهٔ ۲۴۸: نه اسقاط و نه اثبات است اینجا 161شمارهٔ ۲۴۹: نه فقر بماند و غنا هم 162شمارهٔ ۲۵۰: نور اللّه رسید و ظلمت رفت 163شمارهٔ ۲۵۱: نور خود در نار موسی را نمود 164شمارهٔ ۲۵۲: نیست ما را روز بر کس بوسهٔ ما طرح ...165شمارهٔ ۲۵۳: وجود علم و عمل چون عطای حضرت اوست 166شمارهٔ ۲۵۴: وقت آن آمد که پروازی کنم 167شمارهٔ ۲۵۵: ویران شده از رئیس ده ده 168شمارهٔ ۲۵۶: ها نظر کن که در نظر دارم 169شمارهٔ ۲۵۷: هر چند رئیس ما گزیر است 170شمارهٔ ۲۵۸: هر چه باشند ما همان باشیم 171شمارهٔ ۲۵۹: هر چه داری به عشق او در باز 172شمارهٔ ۲۶۰: هر چه داریم ما از او داریم 173شمارهٔ ۲۶۱: هر دم تویی در چشم من هم خویش را ه ...174شمارهٔ ۲۶۲: هر زمان صنعی نماید در نظر 175شمارهٔ ۲۶۳: هر کجا صورت بود معنی بود 176شمارهٔ ۲۶۴: هر کس که به قول خویش ثابت ناید 177شمارهٔ ۲۶۵: هر کسی را که باشدش سر کل 178شمارهٔ ۲۶۶: هر کسی کو دلیل او باشد 179شمارهٔ ۲۶۷: هر که او رو ز غیر او بر تافت 180شمارهٔ ۲۶۸: هر که بر نور رفت و باز آمد 181شمارهٔ ۲۶۹: هر که در بند نفس حیوان است 182شمارهٔ ۲۷۰: هر که دریافت آن از انسان است 183شمارهٔ ۲۷۱: هر که سلطان خویش نشناسد 184شمارهٔ ۲۷۲: هر کس که نهد تاج سر ما بر سر 185شمارهٔ ۲۷۳: هر یار که ثابت نبود در یاری 186شمارهٔ ۲۷۴: هرچه داری به عشق او درباز 187شمارهٔ ۲۷۵: هرکه رو را ز غیر او بر تافت 188شمارهٔ ۲۷۶: همچو غنچه تمام بگشوده 189شمارهٔ ۲۷۷: همه پابند آن دلارامند 190شمارهٔ ۲۷۸: همه تسبیح حضرتش گویند 191شمارهٔ ۲۷۹: همه حق است و خلق اینجا نیست 192شمارهٔ ۲۸۰: همه را رو به دوست از همه رو 193شمارهٔ ۲۸۱: همه عالم به نور او روشن 194شمارهٔ ۲۸۲: همه عالم تن است و او جان است 195شمارهٔ ۲۸۳: یا رب که تو را چنین دلی حاصل باد

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ