به تارنماری گنجینه فارسی خوش آمدید. لطفا در معرفی تارنمای گنجینه فارسی ما را یاری بفرمایید

منوی دسترسی

کتابخانه دیجیتال

اوحدالدین کرمانی

اوحدالدین کرمانیالفصل الثانی - فی الاقاویل المختلفة خدمة السلطانشمارهٔ ۲۱: هر کاو به وفا گرفته مسکن دارد

1420عکس بساز

با دو بار کلیک روی واژه‌ها یا انتخاب متن و کلیک روی آنها می‌توانید آنها را در لغتنامه ی دهخدا جستجو کنید

هر کاو به وفا گرفته مسکن دارد
وز عقل درون خویش خرمن دارد
داند به یقین که باغبان زحمت خار
از بهر گلاب و گل و گلشن دارد

شما می توانید این مطلب را با صدای خود ضبط کنید و برای دیگران به یادگار بگذارید.

کافی ست فایل مورد نظر را انتخاب کنید و برای ما ارسال کنید. صوت شما پس از تایید ، در سایت نمایش داده خواهد شد.

توجه داشته باشید که برای هر مطلب فقط یک فایل می توانید ارسال کنید و با هر بار ارسال ، فایل های قبلی حذف خواهند شد.

یک فایل آپلود کنید

فرمت های mp3 و wav پذیرفته می شوند.

1شمارهٔ ۲۰: گفتی به شب آیمت [که] بیگاه شود 2شمارهٔ ۲۱: هر کاو به وفا گرفته مسکن دارد 3شمارهٔ ۲۲: آنجا که عنایت خدایی باشد 4شمارهٔ ۲۳: او را خواهی، بگیر یک دم کم خود 5شمارهٔ ۲۴: شش پنج کسی زند که بازی داند 6شمارهٔ ۲۵: گفتم اثری از غم تو می باید 7شمارهٔ ۲۶: اشکم ز دو دیده تا به دریا برسد 8شمارهٔ ۲۷: می آید و بی دل دو هزار از چپ و راس ...9شمارهٔ ۲۸: تا آتش رخسار تو را دود نبود 10شمارهٔ ۲۹: آن خط که از آن ماه دل افروز دمد 11شمارهٔ ۳۰: آن قوم که راه بین فتادند و شدند 12شمارهٔ ۳۱: گر دل زتو بگسلد فراموشش باد 13شمارهٔ ۳۲: نفس سره ام همّت گردون نکشد 14شمارهٔ ۳۳: در کوزه نشست گل چو رخسارش دید 15شمارهٔ ۳۴: گفتم که شبی با تو توانم دم زد؟16شمارهٔ ۳۵: بلبل همه شب به درد دل می نالید 17شمارهٔ ۳۶: گر هیچ سوی زلف تو راهی باشد 18شمارهٔ ۳۷: قصّاب چو گوشت از سر دست بداد 19شمارهٔ ۳۸: هر کارد که از کشتهٔ خود برگیرد 20شمارهٔ ۳۹: چشم سیهت که ناف آهو دارد 21شمارهٔ ۴۰: فریاد که آن سرو چمن می جنبد 22شمارهٔ ۴۱: بر حرف دم از دل چو نقط می افتد 23شمارهٔ ۴۲: جان را دگر اقبال ز در باز آمد 24شمارهٔ ۴۳: روز رخ تو کسوت شب می دارد 25شمارهٔ ۴۴: آن یافت که بودم به ملولی گم شد 26شمارهٔ ۴۵: گر دل زتو وصل دید اگر هجران دید 27شمارهٔ ۴۶: دانی که چرا سیاه گشت آن رخسار 28شمارهٔ ۴۷: گر دست به جانان برسیدی آخر 29شمارهٔ ۴۸: بخشش نکند به جز که مولای دگر 30شمارهٔ ۴۹: گر دیدهٔ تو بتافت کامل مردی 31شمارهٔ ۵۰: بر دل که مقام تست گر نیش زنی 32شمارهٔ ۵۱: گر حکم جهان زیر نگین داشتمی 33شمارهٔ ۵۲: چون دید دلم که شکل موزون داری 34شمارهٔ ۵۳: ای باد اگر گذر کنی بر صرصر 35شمارهٔ ۵۴: گفتم طربی به صد دل و دین بخرم 36شمارهٔ ۵۵: دل را چو فتاد با غم عشق تو رای 37شمارهٔ ۵۶: بی وصل توَم مباد هرگز نفسی 38شمارهٔ ۵۷: من معذورم اگر شوم هرزه درای 39شمارهٔ ۵۸: پرسید زدل دیده که گر ناشادی 40شمارهٔ ۵۹: هر روز دلم در طلب دلداری 41شمارهٔ ۶۰: چشمت که زناز می کند رعنایی 42شمارهٔ ۶۱: چون است به درد دیگران درمانی 43شمارهٔ ۶۲: ای شب مدد جان و جوانیم تویی 44شمارهٔ ۶۳: با ما خبری نداری ای بینایی 45شمارهٔ ۶۴: ای سوخته و ساخته در کار تو من 46شمارهٔ ۶۵: سهل است مرا یاد تو افزون کردن 47شمارهٔ ۶۶: هرگز نرود مهر تو پاک از دل من 48شمارهٔ ۶۷: امروز چنان گفت نگارم با من 49شمارهٔ ۶۸: بنگر تو بدان ماه فروز دل من 50شمارهٔ ۶۹: ای عادت تو وعدهٔ باطل دادن 51شمارهٔ ۷۰: دل را چه محل کاو بپذیرد غم او 52شمارهٔ ۷۱: بی روی تو دل گفت چه کار آید ازو 53شمارهٔ ۷۲: شاد است همه عمر نکوخواه از تو 54شمارهٔ ۷۳: جزعت به کرشمه چون کند عهدی نو 55شمارهٔ ۷۴: ای شب تو علی رغم بدآموز مرو 56شمارهٔ ۷۵: ابروت که آسمان بیاراید ازو 57شمارهٔ ۷۶: گر با همه ای که بی منی بی همه ای 58شمارهٔ ۷۷: مستم کن و هرچه هست بستان و برو 59شمارهٔ ۷۸: گفتی که تو دل برغم آن دلبر نه 60شمارهٔ ۷۹: ای دیدن روی تو دل آرای همه 61شمارهٔ ۸۰: او را که به رایگان گران خواهد بود 62شمارهٔ ۸۱: در هر هوسی دل نگران کوشیدن 63شمارهٔ ۸۲: ترکی مکن ای ترک خطایی با من 64شمارهٔ ۸۳: ای عقل همیشه از طرب تنها باش 65شمارهٔ ۸۴: گر با من خسته دل بیفتد رایش 66شمارهٔ ۸۵: بادا! چو رسی به زلف مشک افشانش 67شمارهٔ ۸۶: سیمین زنخت که حسن خواند استادش 68شمارهٔ ۸۷: چون دید دلم عارض شهر آرایش 69شمارهٔ ۸۸: یا من به چه دل زنم دَرِ سودایش 70شمارهٔ ۸۹: آنها که فلک وفا نکرد ایشان را 71شمارهٔ ۹۰: هر محنت و هر بلا که در جان من است 72شمارهٔ ۹۱: ای گشته لبت آتش جان را تریاک 73شمارهٔ ۹۲: انصاف زاختلاف ایّام فرق 74شمارهٔ ۹۳: من سوخته گر در طمع خام افتم 75شمارهٔ ۹۴: از روی تو من همیشه گلشن بودم 76شمارهٔ ۹۵: ای مست غمت عاقل و دیوانه به هم 77شمارهٔ ۹۶: من مهر تو در میان جان بنهادم 78شمارهٔ ۹۷: در پختن سودای تو چون من خامم 79شمارهٔ ۹۸: ای غم تو مراد من به جان در مشکن 80شمارهٔ ۹۹: چون تو به ادب شوی سوی حق نگران 81شمارهٔ ۱۰۰: از آن لطیف تر بت دلکش بین 82شمارهٔ ۱۰۱: ای دوست اگر گوهر کان می طلبی 83شمارهٔ ۱۰۲: از بس که غم دنییِ مردار خوری 84شمارهٔ ۱۰۳: یک حاجت بی دلی روا می نکنند

نظرات

نام خود را وارد کنید

متن نظر را وارد کنید

برداشت از داده های تارنمای گنجینه فارسی با یادکرد منبع آزاد میباشد. گنجینه فارسی 1400.

طراحی سایت و بهینه سازی سایت توسط شرکت مهندسی آبی

آمارگیر وبلاگ