چند روزی شد، که از من بی سبب رنجیده یی
بهر قتلم، با رقیبان مصلحتها دیده یی
خجلتی داری، بسوی من نمی بینی؟! مگر
اینکه با خود دشمنت فهمیده ام، فهمیده یی؟!
تا نماند از تو امیدی مرا، از غیر هم
چند روزی از برای مصلحت رنجیده یی
از محبت نیست مقصودت، فریب مردم است
اینکه احوال مرا، از دیگران پرسیده یی
غیر آذر، کز سموم دوریت در دوزخ است
هر شهیدی را که می بینیم، آمرزیده یی