مقدمه شاهنامه ابومنصوری، یکی از کهنترین نمونه های نثر پارسی است. در سال ۳۴۶ هجری قمری، به فرمان و با سرمایه ابومنصور محمد بن عبدالرزاق طوسی، حاکم توس و به دست ابومنصور معمری (ابومنصور المُعمری)، وزیر او نوشته شده است.
شاهنامه منثور ابومنصوری که علی الظاهر مایه ی شاهنامه منظوم فردوسی قرار گرفته، از میان رفته است.
فقط مقدمه آن (که حدود پانزده صفحه می‌شود) را در آغاز نسخه های شاهنامه قرار داده اند.
(مقدمهٔ شاهنامهٔ ابومنصوری در کنار تاریخ بلعمی و چند کتاب انگشت‌شمار دیگر، یکی از قدیمی‌ترین نثرهای فارسی است که امروزه به جای مانده‌است و از جمله ی گرامی ترین میراث های ادبی زبان فارسی به شمار می رود.) شاهنامه ابومنصوری پی دی اف نسخه کتابخانه مجلس شورای اسلام