همیشه دشمنش آنجا ز اهل نار بود

از آنکه می فتد اینجا بعالم پندار

سیه شدست جهان زان بخصم ملعونش

که از عذاب و غمش تیره گون بود ابصار

*****

ایا سپهر کرامت که لطف تو گیرد

میان جور فلک دست صالح و فجار

یقین که دست گدایان تو گیری از غصه

مرید و یار اسیران تویی بهر اعسایر

*****

همی گلاب اگر از رهت نیابد بو

چو آب جوی بریزند بر گلش اخیار

اگر گل از اثر رحمتت نگیرد آب

به آب روی گل آتش بیفکند عطار

*****

یقین که خواند چو بنده دعای تو عیسی

فرشته شاهد آن شد که میکند تکرار

نه بر در تو همین خلق شاد کام آیند

بگرد خوان تو صد عالمند راتب خوار

*****

اگر چه کنده شدی پیش ازین دو صد خانه

عدالت تو جهان را کنون شده معمار

فکند قهر تو اش دست بلکه سر ببرد

چو خاطری شکند دل سیاهی از اشرار

*****

تویی که چرخ نگردد بنقطه از امرت

براستی گذراند همیشه چون پرگار

اگر فتاده براهست پیش تو صد سر

شهان چگونه توانند ازین طریق فرار

بهر که راست بود با تو ازادب خوش باش

وز آنکه پیش تو گردید چپ بر آردمار

*****