قادرا، پاکا به درگاهت پناه آورده ام
سر ز ره گر برده بودم، سر به راه آورده ام
جان به صبح اول اندر حضرت آوردم به صدق
تا نگویی دیر آوردی، بگاه آورده ام
پای عزت در رهت هر شامگه بنهاده ام
روی طاعت بر درت هر صبحگاه آورده ام
من به پیش قاضی الحاجات بر اقرار خویش
مصطفا و مرتضا هر دو گواه آورده ام
از برای آنکه تا پشت و پناه من بود
روی دل دایم به درگاه الاه آورده ام
دستگاهم نیست وز افلاس پایم در گِل است
تا نپنداری که پیشت دستگاه آورده ام
شرمسار حضرتم، افکنده ام سر پیش پای
از برای آنکه در حضرت گناه آورده ام
من مسلمانم، نکردم اشتباه حق به کس
کافرم گر زآنکه هرگز اشتباه آورده ام
از برای سجده هر بانگی که بر من می زنند
قامت خود بر در حضرت دو تاه آورده ام
گرچه دایم روی بر درگاه می بایست کرد
روی بر درگاه عزت گاه گاه آورده ام
هر کسی از باغ طاعت گل در آن حضرت کشید
من ز بی برگی در آن حضرت گیاه آورده ام
روسفیدی نیست در من زیر این چرخ کبود
زآنکه من رخ زردم و نامه سیاه آورده ام
آه بر آیینه ی گردون کشیدم نیم شب
وین کبودی بین که در رخسار ماه آورده ام
گرچه می دانم که آهم باد باشد پیش تو
دم به دم از سینه در پیش تو آه آورده ام
خویشتن آورده ام پیش تو با دست تهی
تا نگویی خویش با خیل و سپاه آورده ام
جای من چاه است، شرمم باد از درگاه تو
گر بگویم من که در پیش تو جاه آورده ام
خرمن عمر از هوا بر باد غفلت داده ام
لاجرم بر درگهت روی چو کاه آورده ام
بس که دریای سرشک از دیده ی من می رود
در میان بحر چون ماهی شناه آورده ام
ناگهان طوفان نوح اندر جهان آید پدید
بس که من از دیده ی خونین میاه آورده ام
حال من باشد تباه از جرم و آوردم برت
راستی را در برت حالی تباه آورده ام
درد من افزون شد و کاهید عمرم از ندم
بس که من از سینه آه عمر کاه آورده ام
جان ز تن آورده ام در ملک مصر وحدتت
یوسف مصری نگر کز قعر چاه آورده ام
من ز «الا الله» می گویم سخن در حضرتت
تا نگویی من سخن از «لا اله» آورده ام
ای مسلمانان! درین عرصه ز اسب آرزو
من پیاده گشتم و رخ پیش شاه آورده ام
گرچه هر کس را بود پشت و پناهی در جهان
در حقیقت من ز حق پشت و پناه آورده ام
این چنین عشقی که من آورده ام با کردگار
تا نپنداری که در این سال و ماه آورده ام
در ازل من بوده ام عاشق به ذات پاک او
عشق او با خویشتن زآن جایگاه آورده ام
تا مگر عذرش بخواهی از خداوندی خویش
حیدر دل خسته پیشت عذرخواه آورده ام
از سیاست سخت می ترسم که از دیوانگی
بنده ی مجرم به پیش پادشاه آورده ام