قدر تو مرغ و اخترش دانه ست

رای تو شمع و صبح پروانه ست

دل خصمت میان دام زره

طایرات خدنگ را دانه ست

خصم زنجیر خشم و کین ترا

می چه جنباند؟ ار نه دیوانه ست

دوستان ترا ز بهر طرب

همه تن دل شده چو پیمانه ست

دشمنان ترا زبهر گریز

همه سر پای گشته چون شانه ست

حاسد تو که شاه دو نان بود

مات گشته ست زانکه بی خانه ست

هر چه ممکن بود ز فتح و ظفر

ایزدت داد، وقت شکرانه ست

*****

خوشدلی از تو در همه تنهاست

غمگی اندر جهان رهی تنهاست

*****