سپاس از خداوند چرخ بلند
که در دل نگنجد از و چون و چند
جهان آفرین كردگار سپهر
فروزنده پیکر ماه و مهر
به جز بندگی مر تو را کار نیست
بدین پرده اندر تو را بار نیست
نهال ز دانش بكارم همی
خرد را بر و برگمارم همی
که چون چشم گردد ورا شاخ و نرود
از و بهره گیرد خردمند مرد !