شیرین لب خود به خنده بگشای
من می جویم تو را به هر جای
بنشینم و با غم تو سازم
پنهان ز تو با تو عشق بازم
گشتم ز تو بی نشان چون ذره
بنشینم و با غم تو سازم
پنهان ز تو با تو عشق بازم
جا کرده درون جان تو را من
خلقی چو صبا به بوی تو خوش
بنشینم و با غم تو سازم
پنهان ز تو با تو عشق بازم
بسم الله اگر تو هم بر اینی
بنشینم و با غم تو سازم
پنهان ز تو با تو عشق بازم
گر خال تو نقد دل ز من برد
زینسان که ره امید بسته ست
بنشینم و با غم تو سازم
پنهان ز تو با تو عشق بازم
گیرم که به سدره سرکشد سرو
با اشک چو سیم و روی چون زر
از هر چه گمان برم نهان تر
صبر از دل من رمید و آن راز
بنشینم و با غم تو سازم
پنهان ز تو با تو عشق بازم
یا پرده ز روی خود برانداز
گفتی که به کنج صبر یک چند
بنشینم و با غم تو سازم
پنهان ز تو با تو عشق بازم