وحدت تو ز کثرت اشیا

هست مانند هستیت پیدا

جزوهای جهان زکوه و ز کاه

همه در «لا اِله الاّ اللّه»

«قل هواللّه» گفت با تو احد

باز «اللّه» گفت فرد و «صمد»

آنکه از کس نزاد و نی زاید

زو کسی، مثل او کجا شاید

شیب و بالا و مثل نبود کس

به ضرورت که او بماند و بس

همه دانند واحدیت او

از احد دم مزن فهو هُوَ هو

عقل مخلوق ره بدان نبرد

مرغ فکر اندر آن هوا نپرد